- Czasem człowiek trafi na takiego kogoś, ale nic niestety na to nie poradzimy. Trzeba to dzielnie znieść - powiedziała, uśmiechając się pocieszająco. - Też taki kiedyś miałam. Ale nie zapominajmy o tym, że kiedyś sami byliśmy tylko amatorami.

- No, to faktycznie jakiś krytyczny przypadek - przyznała jej rację i wypiła trochę drinka. - Nie gadajmy już o robocie. Mamy mini-wakacje.
Zaśmiała się.

Roześmiała się wesoło.
- Well, masz jakieś plany na przyszłość? - zapytała w końcu.

- Banalnie? Nie, dlaczego? - lekko się zdziwiła. - Bardzo dobre plany. Ja? Na razie skupiam się na robocie. Może później pomyślę o rodzinie, ale w tym zawodzie... Będzie ciężko w każdym razie.

Uśmiechnęła się na wspomnienie odpowiedniej osoby.
- Taak. Pewnie tak - odparła, dopijając drinka. - Możemy iść. Tylko nie mam gdzie zostawić aparatu.
Wskazała na sprzęt schowany w torbie.

Kiwnęła tylko głową, czekając co dziewczyna powie.
Gdy zakończyła rozmowę i westchnęła, wiedziała już, że będzie musiała iść. Smutno się uśmiechnęła.
- Zapewne moje wakacje również za chwilę się skończą. Ale miło było kogoś poznać z "tych swoich" - zaśmiała się i uścisnęła dłoń Weroniki. - Do zobaczenia w Londynie.
Dodała na koniec i popatrzyła na odjeżdżający samochód.