- Kojarzy pan osobę o naziwsku Michael Vex? - pochylił się nieco do przodu i oparł brodę na złączonych dłoniach. Wpatrywał się przy tym w mężczyznę uważnie, ale nie nachalnie. Po prostu, jakby kilku gości zeszło sie pogadać o przeszłości. Szkoda tylko, że jakiegoś piwa nie mieli.

Przekrzywił lekko głowę, zastanawiając się nad odpowiedzią. Znał Michaela. Jakiegoś. Ale czy był to Vex? Nie pamiętał. Raczej nie. Mało popularne nazwisko. Nie umknęłoby lub tak łatwo.
- Nie - pokręcił głową - Nie znam takiego człowieka
Mówiąc, patrzył na Sharlocka. On zdawał się być przywódcą w tej grupie. A jednej milczał

Nie musiał znać Vexa by wiedzieć o co chodzi. Michael nie zajmował wysokiego stopnia, a być może posługiwał się pseudonimem skutecznie sprawiając, że jego nazwisko zostało zapomniane. Jego rola w tej sprawie mogła ograniczyć się do bycia iskrą, katalizatorem który rusza wydarzenia na przód. To gradobicie pytań niewiele mogło im dać oprócz niezręcznej wymiany zdań.
- Chcemy porozmawiać na temat Taman Shud - powiedział napotykając spotkanie Greena.

- Pułkownik Sebastian Moran, jeżeli mam być dokładniejsza - dodała spokojnie, widząc ożywioną reakcję. Jak pozostali, napotkała w konwersacji ściany bariery i, co z tym idzie, ostrożnie planowała każde pytanie - Cóż, zależy o której sprawie Taman pan mówi... - naciągnęła rękawy swetra na dłonie - Chcielibyśmy cofnąć się do roku dwa tysiące dwunastego.

- Nie po to tu jesteśmy - odparł siląc się na krótki uśmiech. Generalizując ich rozmówca nie miał pojęcia po co tu byli. Jeśli miał wchodzić w szczegóły Mirales mógł być nie do końca świadomy tego co się dzieje, z jakiegoś powodu był. Po drugie, mógł udawać, że nie wie o co chodzi po to by się zabezpieczyć, lub - po trzecie - by przekonać się ile wiedzą. Ich pytania nie były specjalnie ogólne.
- Być może pan nie słyszał, ani pan nie kojarzy, jednak według zebranych przez nas informacji jest pan z tym powiązany. I nie mam na myśli Taman Shud, o którym można sobie poczytać w pierwszej lepszej bibliotece czy stronie. Raczej o Taman Shud o którym się nie mówi pod groźbą śmierci, która groziła, a być może grozi również panu - przystąpił z nogi na nogę - Dlatego może pan nam pomóc odpowiadając na pytania, lub zachować milczenie. Ci z góry i tak mogą już wiedzieć o naszej wizycie tutaj, trzymanie języka za zębami niewiele może dać.

Zaniepokojona spojrzała w stronę pielęgniarki, czytając wszystko z jej twarzy. Coś poszło nie tak. Ale gdzie popełnili błąd?
Bezpośredniość Sherlocka? Jeżeli stanowcze poruszanie tła ich sprawy mogło wytworzyć niebezpieczeństwo, po co pozwolono im tu przebywać? Suede nie miała - i domyślała się, że kompani też - zamiarów krążenia wokół pacjenta niczym przedszkolaki podczas zabawy. Rozejrzała się, zagubiona. Czy trafili w ogóle do prawidłowego człowieka?
Wyplątała dłonie z wełnianych supełków.
- Przepraszam, jeżeli nie przeszkadza panu pytanie... Gdzie zdobył pan tę książkę?

- Jest w szpitalnej bibliotece - odparł po prostu - Wiem, że baśnie są nieco... Dziecinne ale wydaje mi się, że wszystko inne już przeczytałem

Vanessa szerzej otworzyła oczy
- Myślałam, że wiecie. I nie wiedziałam czemu to jesteście - zaczęła tłumaczyć. Mogłaby to ciągnąć dalej ale sama siebie ponagliła w myślach. - On ma amnezję. Nie całkowitą ale sporą. - zniżyła głos do szeptu - kiedy wrócił z wojska wymordowano całą jego rodzinę. Znalazł ich. Do tego podobno, chociaż to tylko pogłoska, podejrzewali go o to. Wrócił uzależniony od jakiegoś egzotycznego narkotyku... Czy czym tam faszerują ludzi w Afganistanie.