- Ach tak? Ciekawe, ale spodziewalam się czegoś bardziej... zwalającego z nóg. - Nie zwalniała.  Tak blisko celu. Przynajmniej w teorii... - To jak, panie Bond, skoro mi to zdradziłeś, powinnam się obawiać rychłej śmierci, nagłego wybuchu czy raczej bycia "kolejną do zaimponowania"?
Chociaż rzuciła to wesoło, naprawdę obawiała się którejś z powyższych opcji. Jednak starała się nie zaprzątywać mimi głowy.

Ostatnio edytowany przez Jena McMorrow (2015-12-15 06:55:41)

Nie odpowiedziała nic, pędząc i dysząc cicho - rozmawianie podczas biegu nie jest najlepszym pomysłem.
Z ulgą stwierdziła, że koniec biegu po po obmokłych łąkach i wreszcie są u swego celu. Nie pofatygowała się nawet, aby włożyć ponownie trzymane w rękach buty, tylko zaczęła iść na górę.

Uciekaj idioto.
Po moim trupie.
Właśnie.  Słyszysz Suicide? Trupy!  Nigdy nie miałeś aż tak brać sobie do serca tego głupiego nazwiska.
Ale trupy.  Martwe trupy.  Wiesz,  że będzie fajnie. Kochasz to.
Trupy?  Może mam szerokie zainteresowania ale nekrofilia się do nich nie zalicza.
Wiesz o co mi chodzi.
To środek pożaru.
Lubię gorący klimat.
To ryzykowne.  Możesz zginąć.
I zajbiście się bawić.  Gra warta świeczki.
Jeśli to nie jest Magiczna Świeczka Wskrzeszania Kretynów to możesz ją sobie wsadzić
Ale decyzja zapadła tak naprawdę w chwili gdy zobaczył zamieszanie i uciekajacym ludzi.  To musiało być coś...  Jego źrenice rozszerzyła się niebezpiecznie jakby był na haju.  Przydałaby mu się działka lodu, szczerze mówiąc.
Jak się nie ma co się lubi... 
- Jeśli chcesz jesteś wolna -  powiedział do Jenny, nie myśląc zbyt wiele o konsekwencjach.  -  Ja muszę sprawdzić co się tam dzieje. 
Jak nakazywała gotująca się w jego żyłach, szkocka krew, poznał w kierunku z którego uciekali ludzie.