Westchnął głośno.
- Tak, to była jego cecha charakterystyczna! To jak Harry Potter bez blizny i okularów - jęknął, zasmucony. - Proszę cię, nie widzisz jeszcze moich super-mocy? Nie zauważasz tych stalowych mięśni? - spytał dramatycznie, łapiąc się za zupełnie przeciętnych rozmiarów biceps. - Tego nadzwyczajnej szybkości i refleksu? Wybitnej inteligencji? - przeczesał dłonią włosy, jakby reklamował szampon. - I, co najważniejsze! - Podniósł palec wskazujący. - Tej niebywałej, nieskazitelnej skromności? - klepnął się dłonią w klatkę piersiową i roześmiał sam z siebie.
- Cóż, pewnie znacie te takie historyjki opowiadane dzieciom? Przykryj się kołdrą, bo przyjdzie potwór i zje ci nogę albo nie jedz pestek, bo ci wyrośnie w brzuchu roślinka albo nie mów za dużo o swoim pochodzeniu, bo przyjadą panowie z Tajnej Policji Szeryfa i cię zabiorą vanem bez szyb na re-edukację... Swoją drogą przykrywanie się to nie jest takie złe przyzwyczajenie, ten pająk, który się ostatnio na mnie czaił był naprawdę wielki - uśmiechnął się krzywo. - A z podróży w czasie też bym skorzystał, póki jeszcze jest legalna.
Ustawił się do zdjęcia obok Is, obejmując ją ramieniem.
- A gdybyś chciała nas namalować, zeszłoby jeszcze dłużej - uśmiechnął się szeroko. - Masz samowyzwalacz, prawda?

- Normalnie jesteś wyrwany ze Złotej Ery komiksów...  Pewnie twoim atakiem ostatecznym jest zagadywanie wrogów o swojej wspaniałości na śmierć. A ze Spidermanem nie miałbyś szans - mrugnęła do Is i pokręciła głową unosząc wzrok do nieba. Cecil wydawał się dobrym kompanem do rozmowy, aczkolwiek wplatał też w dialog parę dziwnych określeń. Wyraźnie lubił roztaczać wokół siebie nieco tajemniczości. Zastanawiała się, czy kiedykolwiek sama dojdzie do takiego etapu znajomości, w którym pojmie żargon chłopaka.
Niechętnie odkleiła się od wizjera, maskując wahanie wyrysowane na twarzy. Ostatecznie westchnęła cichutko i wyjęła z torby modulowany statyw.
- Zawsze przypomina mi to macki ośmiornicy - mruknęła z ciepłym uśmiechem, mocno przytwierdzając aparat do sprzętu i oplatając nóżki tego drugiego wokół barierki mostu. Jak każdy, uwielbiała rozmawiać o swojej pasji. W końcu wyrwała się z transu, nastawiła czasomierz, odwróciła się Cecila z Is i przejechała palcami po włosach, które dawno już padły ofiarą porywistego wiatru i ich ratunek był bezsensowny. Ręce oklapły jej bezsilnie na boki.
- Jedna rzecz, jaką musicie o mnie wiedzieć. Baaardzo nieswojo się czuję po drugiej stronie obiektywu, zupełnie nie mam pojęcia, jak się zachować - przyznała, człapiąc w ich stronę - Dlatego nie zastanawiajcie się długo nad tym, co teraz zrobię.
Wciągnęła powietrze nosem stając przy Sixsmithie i po przemyśleniu spojrzała prosto przed siebie, robiąc arcypoważną minę oraz unosząc pięści w bojowej pozie niczym Wonder Woman. Przy jej wzroście poniżej przeciętnej, rozczochranej fryzurze i przydługim płaszczu wyglądało to co najmniej groteskowo.

Ostatnio edytowany przez Marysia Suede (2014-07-30 15:52:15)

Popatrzyła się z konsternacją na dwójkę swoich towarzyszy ,by po chwili.dostosować swoją pozę do reszty. Oparła się o Cecila i zrobiła arabeskę jednocześnie.napinając biceps wolnej ręki.
- Wszyscy mówią Marvel -powiedziała ze śmiechem.

- Niczego nie można być pewnym... Komiiiiiks - uśmiechnął się szeroko, starając się nie mrugać podczas zdjęcia. Po tym jak błysnęło, puścił obie dziewczyny i przetarł oczy dłonią.
- Hmm? - mruknął tylko na jej wspomnienie o Europie (huehuehue <3). Niby powinien być przyzwyczajony do flesza, ale rzadko kiedy ktoś robił zdjęcie jemu. Stąd dopiero po chwili zauważył atak na Rysię i kradzież jej torby z aparatem. Przez moment bał się, że Rysia została pchnięta nożem. Widząc jednak, jak goni za złodziejem wywnioskował, że to nic wielkiego i, niewiele myśląc, również rzucił się w pogoń. Miał tylko nadzieję, że zdąży go dogonić, zanim straci z oczu dziewczyny na dłużej. Gubienie się podczas pierwszego spaceru w Londynie nie należało do jego planu na ten dzień. Poza tym nie wziął od dziewczyn nawet numerów, jak potem odda zgubę? Na razie jednak odrzucił od siebie te myśli i skupił się na pościgu. Nie należał do fanów sportu, ale nie miał też takiej znów kiepskiej kondycji, więc odległość między złodziejem a nim malała dosyć szybko.

Złodziejaszek obrzucił ustawioną w bojowej pozie blondynkę pobłażliwym spojrzeniem, wyśmiewając w milczeniu jej próbę zablokowania mu przejścia na chodniku o pokaźnej przecież szerokości. W ułamku sekundy zwinnie wyminął dziewczynę i zniknął w położonym zaraz obok przejściu do stacji podziemnego metra. Pechowa torba dyndała żałośnie na pasku zakleszczonym w palcach mężczyzny.

Adrenalina oficjalnie przejęła nad dziewczyną kontrolę. Kilkoma susami dogoniła pokonała odległość dzielącą ją od Cecila i przegoniła go, ruszając w stronę tak bardzo charakterystycznego, okrągłego symbolu metra zawieszonego nad kierującymi w dół schodami.
- Przepraszam, przepraszam! - mamrotała bez przerwy, przepychając się między niewinnymi mieszkańcami Londynu i tym samym narażając ich czynność spokojnego pokonywania betonowych stopni na zagładę. Kiedy znalazła się w wypełnionym tłumem tunelu, jej głowa zaczęła obracać się w każdym możliwym kierunku.
Sprawca dosłownie rozpłynął się w powietrzu.
Mary odetchnęła ciężko i uniosła palce do skroni, po czym odwróciła się do Morgan i Sixsmitha, tym razem postawą przypominając wiotki, pozbawiony powietrza balon.
- No to teraz umrę. Is, byłaś wspaniałą przyjaciółką, dziękuję ci... - odezwała się wypranym z emocji głosem do Isabelle, ścisnęła jej dłoń i potrząsnęła nią gwałtownie, następnie przeniosła uwagę na Cecila i wykonała wobec niego identyczny gest - A z ciebie coś by się ulepiło, mam czuja... - wskazała palcem na klatkę piersiową chłopaka i poklepała jego ramię. Przez cały ten niezręczny moment nie spoglądała nawet na towarzyszy, wpatrzona w nieokreślony punkt w przestrzeni.
- A tata powiadał... "Zaopiekuj się Zenkiem dobrze..." - mruknęła ze zbolałym wyrazem twarzy - Zenek to nazwa aparatu - wytłumaczyła prędko i zaczerpnęła tlenu - "Zaopiekuj się Zenkiem dobrze... Za moich czasów na takie cudeńko trzeba było w kamieniołomach z Wojtyłą zapieprzać.".
Zmarszczyła brwi, zastanawiając się nad możliwymi wyjściami. Mogłaby sprawdzić monitoring i określić chociaż w minimalnym stopniu miejsce przebywania złodzieja. Po przemyśleniu postanowiła zbadać to później, świadoma, że jej "podopieczni" nie mieli prawdopodobnie ochoty na podobne działania.

Spojrzała z troską na Mary i Cecila. Była pewna , , że Rysi po głowie chodzi sprawdzanie monitoringu. I wcale jej to nie dziwiło , bo w końcu kochała ten aparat. Jednak ich nowemu znajomemu mogłoby się wydawać nieco podejrzane. Podobnie jak znajomość policjantów z wydziału kryminalnego.
- Mary w tej chwili gość musiał pojechać na kolejną stację. Zadzwoń do Grega , niech ktoś go weźmie na cel , a my zasięgiemy języka gdzie trzeba.