Trochę tego jest : kynologia , książki ,gry Might & Magic . No i sport . -powiedziała z rozmarzeniem - Tak ,sport zdecydowanie jest genialny .
"Po godzinach zajmuje się też biologią eksperymentalną . Ale to chyba trochę za dużo jak na pierwsze spotkanie "-pomyślała

(Będzie z za Is)
W co ja nie gram ?-zażartowała- Tenis ,piłka ręczna ,kosz ,siadkówka. Oprócz tego pływam i jeżdżę na nartach. No i biegam ,bo moja seterka potrzebuje duuużo ruchu.
Mała ma na imię Rubi i generalnie jest rudym kłębkiem energi -uśmiechnęła się na wspomnienie szczeniaka.

Wiedziała ,że ta rozmowa jej nie idzię. Ale nic nie umiała na to poradz.ić. Postanowiła jednak nieco zaryzykować, bo na prawdę interesował ją Cecil który stanowił niezły materiał na przyjaciel
- Są tacy ludzie z którymi rozmowa jest mniej produktywna niż ze ścianą -stwierdziła z lekką nutką zniecierpliwienia.- Cecil. Ja mówiłam tylko o sobie ,może teraz ty mi coś opowiesz ? Na przykład jakie książki lubisz ? -zawsze książki były tematem od którego potrafiła się odbić.

Niepotrzebnie się irytował. Ale cóż mógł poradzić, że z natury jest osobą niecierpliwą?
- Zacznijmy od tego, że nigdy nie czytałem zbyt dużo książek. Miałem nieco pecha do bibliotekarzy... - Lekko się wzdrygnął, kiedy przeszedł mu po plecach dreszcz. - Ale właściwie główny powód jest taki, że bardziej interesują mnie fakty niż fikcja. Mnóstwo artykułów w gazetach i w internecie. Ale czasem zdarzy mi się sięgnąć po jakąś książkę, żeby się oderwać od rzeczywistości. Wtedy po prostu idę do księgarni z tanimi książkami i biorę to, co akurat wpadnie mi w ręce i się spodoba. Zazwyczaj jakiś thriller. Zapewne taniej wynosi mnie kupienie książki niż płacenie kar za przetrzymywanie... - urwał, widząc nadchodzącą Rysię i jej niewesołą minę.
- Nie przejmuj się nim, to jakiś lokalny gamoń. - Parę razy poklepał ją po przyjacielsku w ramię. - Dobrze mu tak - dodał, kiedy klepnęła się w kieszeń.
- To jak, idziemy? - spytał z uśmiechem.

Uniosła drugi kącik ust, uśmiechając się szerzej.
- Dziękuję, chyba naprawdę nie ma się czym martwić. W takim razie... w drogę, zanim mi przyrośniecie do trawnika - Ruszyła w stronę Westminister Bridge, przechodząc przez pasy.
- Muszę trochę wspomnieć o brytyjskiej mentalności, chociaż nie wiem czy to dla dziennikarza ważna sprawa przy zbieraniu informacji, czy może ignorują tę sprawę całkowicie - zaczęła nowy temat. Szła chodnikiem i dwoma palcami "kroczyła" po barierce mostu - Niezły z nas kociołek narodowości, ale parę cech można z tego bałaganu wyróżnić. Mamy specyficzny humor, jesteśmy wyczuleni na sarkazm i nieco chłodni w relacjach. O, proszę bardzo, ogłaszam tak zwaną chwilę dla fotoreporterów - odparła z niejaką dumą, zatrzymując się i unosząc brodę w stronę już oświetlonego Pałacu
- A tam... nasze oczko w głowie - zaśmiała się i odwróciła na widok po drugiej stronie mostu, mając na myśli ogromne London Eye.
- Co do narodowości, przypomina mi to, że nie zdążyłam się zapytać ciebie... - to mówiąc obróciła się na pięcie i wycelowała dłoń w Cecila - ... skąd pochodzisz. Nie powiem, że ten akcent nie ciekawi.

Widok pałacu o tej porze poprostu odbierał mowę. Oświetlenie podkreślało neogotycką sylwetkę ,nadając jej tajemniczego uroku. Z tą historyczną aurą kontrastowało równje ayjątkowe London Eye . Te dwa symbole miasta uzupełniały się w sposób niepowtarzalny w skali świata.
-Wiecie co ? Podziwiam Claude'a Moneta jako artystę ,ale kiedy malował ten widok spartaczył wszystkie 6 podejść . To jest niesamowite-powiedziała ,patrząc na wszystko jak urzeczona- I całkiem nieźle definiuje dzisiejszy obraz Zjednoczonego Królestwa .

- Do wielu rzeczy można się przyzwyczaić, to tylko kwestia czasu. No weź mnie nie przepraszaj, nie ma za co! Przecież jestem oddanym dziennikarzem... chwilami nawet za bardzo - uśmiechnął się znowu. - Nie widzisz moich super-mocy? Ach, fakt, nie liczy się, nie założyłem majtek na spodnie - roześmiał się. - Na razie nie mam pytań, tłumaczysz bardzo dobrze.
- Żaden obraz, żadne zdjęcie, żaden film nie uchwyci tego tak, jak uchwycą własne oczy - powiedział, dalej wpatrując się w piękny widok.
- Ciekawie mówisz... Ale sądzę, że wielu ludzi czuło, czuje i czuć się będzie źle w swoich czasach. Możemy myśleć, że dawniej było lepiej, tylko że musielibyśmy przenieść się w czasie, żeby przekonać się na własnej skórze.
- Obrażę się - powiedział poważnym głosem. - Wy chyba jeszcze nie wiecie, do czego może doprowadzić - zniżył głos - nadmierna ciekawość. Oni wiedzą - dodał konspiracyjnym szeptem. Zaraz jednak się zreflektował.
- Wybaczcie, to takie moje małe przyzwyczajenie, właśnie z Night Vale. Chyba nie przestraszyłem was za bardzo? - rzucił ze śmiechem.

Chwilowo zawiesiła aparat na szyi, przyglądając się z rozbawieniem Cecilowi.
- Więc jesteś jednym z tych unowocześnionych bohaterów, wolnych od rdzy starych czasów? Nigdy nie wybaczę nowemu Supermanowi tego, że zakłada teraz majtki POD kostiumem. To było jak... koniec pewne ery, ugodziło mnie prosto w serce - rzekła dramatycznie żałosnym głosem, uderzając się delikatnie pięścią w pobliżu mostka - Poza tym, jak takiś cwany, jaka jest twoja super-moc? - potarła podbródek mrużąc przy tym oczy.
- Gdybym miała możliwość podróży w czasie, może i bym z niej skorzystała. Ale utknęłam tutaj jako przeciętny obywatel i jedyne co mogę zrobić to obserwować i polepszać przyszłość, bo do niej mam akurat dostęp.
Czekając na odpowiedź Sixtmitha zajęła się przygotowaniem odpowiedniego trybu. Jako że użył poważnego tonu, oderwała wzrok od małego ekraniku i skupiła go na blondynie, unosząc kwestionująco brew. Nie chciała go urazić już na początku znajomości.  Po chwili przewróciła oczami z uśmiechem, uświadamiając sobie że sobie z niej zażartował.
- Oł, oooł, jasne - klepnęła dłonią o barierkę mostu i zaraz dmuchnęła w palce. Zabolało bardziej niż przewidywała - Zawsze daję się nabrać modyfikacji głosu, cholera.
Night Vale, nigdy o takim miejscu nie słyszała. W sumie nie była pewna czy tego żałować, czy być z tego powodu dumną. Oczywiście, po kryjomu poddawała każdą nowo spotykaną postać obserwacjom, więc była ciekawa co zdefiniowało charyzmę Cecila. Ale jeżeli opowiadał o swoim rodzinnym mieście w taki okrężny sposób... Cóż, coś musiało się za tym kryć.
Jak na razie świetnie się bawiła.
- Jesteście gotowi? Spokojnie, w tym momencie cieszę się że w czasie się nie cofamy, gdyż przy starszej technologii musielibyście pozować z 5 minut - zaśmiała się przy przygotowaniach do wykonania zdjęcia.