Zwłoki, narkotyki i Doki, czyli wszystko to co tygryski lubią najbardziej. Chociaż wiedział, że to połączenie wypowiadane na głos brzmi źle, a samo połączenie tych konkretnych trzech słów rysuje wizję 'brudnej' zbrodni był z lekka podekscytowany. Jak dziecko przed wejściem na karuzelę. Lub kujon dostający test, lub artysta czekający na swój występ przed przyjazną publicznością. Z drugiej strony odczuwał niechęć, czuły nos przyzwyczajony do gorszych zapachów nie przeszkadzał tak bardzo jak szczury, który straciły jego sympatie. Te inteligentne zwierzęta miały swoje miejsce wszędzie indziej niż miejsca zbrodni, i tam gdzie jest on. Co bardzo często odnosi się do jednej lokalizacji. W dodatku telegraficzny opis Lestrade na temat tego co wydarzyło się w dokach - pirat, hak, przestępstwo - sprawiło, że poczuł deja vu. Kolejne nawiązanie do opowieści z dzieciństwa, które mogło - ale nie musiało - być autorstwa jego nemezis. Był więc zobowiązany sprawdzić co takiego zwróciło uwagę Scotland Yardu.
Przeszedł pod taśmą i skierował swoje kroki w stronę pirata

FBI nie mieszało się w sprawy spoza stanu, woleli trzymać się od cudzego bagna jak najdalej. Mimo to, agencji zdarzyło się współpracować z policją w innych krajach, jednak tylko w bardzo szczególnych przypadkach.
Dziś właśnie taki się nadarzył.
Zabójstwo popełnione w Dokach było bardzo kreatywne. Mężczyzna powieszony na haku miał powiązania z pewnym mężczyzną, którego szukali.
Szwagier, karany Amerykanin. Być może ofiar będzie mogła ich do niego doprowadzić... Idealny zbieg okoliczności. A może nie...
Bethany Mayair, szefowa Annabelle poleciła pojechać na miejsce zbrodni i zbadać sprawę. Nawet jeśli nie udałoby im się niczego dowiedzieć.
Kobieta odbyła więc podróż do Londynu, razem ze swoim partnerem.
Po jakimś czasie, czarny SUV zajechał na miejsce i zaparkował przy jednym z policyjnych aut. Zauważyła, że przy trupie zaczęło gromadzić się coraz więcej osób.
Początkowo młody policjant nie chciał ich przepuścić, tłumacząc się, że może tu przebywać tylko policja. Krótkie pokazanie odznaki wszystko załatwiło i Annabelle już zmierzała w kierunku trupa i policyjnej zgrai.
- Cóż, trzeba przyznać, że zabójca ma wyobraźnię - powiedziała, gdy podeszła bliżej.

Pierwszy pojawił się Sherlock i to spowodowało krótką, radosną reakcję w formie słabego uśmiechu na twarzy inspektora. Detektyw nie odezwał się, za to Lestrade nie mógł utrzymać języka za zębami - sprawa przerażała go, podobnie jak było w przypadku słynnej w gazetach i Scotland Yardzie Alicji.
- Dobry, chociaż dla niego niezbyt - odpowiedział Elaine. - Cholera, szybko się zjawiliście, nie zdążyliśmy zrobić zbyt dużo. Szukaliśmy go w aktach policyjnych, ale to może zająć godziny, bo nie znamy nawet nazwiska... Trupa jeszcze nie dotykano, woleliśmy to zostawić tobie, Sherlock - zaśmiał się Lestrade nerwowo.
- A pani to..? - Przechylił głowę, przyglądając się ciemnowłosej kobiecie, za którą weszła Isabelle. Nie znał jej i, co chyba normalne w tym zawodzie, nie ufał z tego tytułu. - Donovan, jak ty pilnujesz miejsca zbrodni?


Ok, waszym zadaniem jest dowiedzieć się 1. Danych mężczyzny, 2. Dowiedzieć się co nieco o jego rodzinie, 3. Wyciągnąć wszystko, co tylko możecie, z trupa na haku i/lub gapiących się na was żuli i bezdomnych Powodzenia!

Ostatnio edytowany przez Moran (2016-02-15 17:25:21)

- To chyba bezpieczne rozwiązanie Greg, w przeciwienstwie do luźnego kordonu.
Odeszła powoli ciało szukając jakiś znaków szczególnych.
-.Trzeba sprawdzić.czy ma jakieś dokumenty i pewnie przepytac potencjalnych świadków- machnela głową w stronę gapiów.

- Nudziło mi się, więc wpadłam na miejsce zbrodni? Elaine, mam na ciebie dobry wpływ... Chociaż część osób uznałaby, że jest raczej zły - odparł posyłając jej niemal niewidoczny uśmiech. Zaraz po nim zleciało się parę osób, które znał jak Dawson i młoda sąsiadka, oraz ktoś zupełnie nowy, niemal bijący z dala swoim zawodem. Sam suv był znakiem z wielkim JESTEM Z FBI, nie mówiąc już o całości wyglądu kobiety, która z niego wysiadła. Brakowało tylko okularów przeciwsłonecznych. Dlatego też krótko zerknął na Dawson, ciekaw jej reakcji, gdy dowie się z kim mają do czynienia.
- Jeszcze trochę i będę wykonywał całą pracę za Yard, Inspektorze - powiedział na dzień dobry, i schował dłonie do kieszeni - Lub zrobi to za mną detektyw-doktor-lekarz sądowy Isabella Morgan, biorąc pod uwagę jej zapędy do zarządzania - dodał wyjmując ręce i założył rękawiczki. Przeszedł koło zgromadzenia i zajął się obmacywaniem ciała, zwracając uwagę na każdą kieszeń.

Do tej pory jej wzrok spoczywał na trupie, jednak słysząc, że ktoś do niej mówi, przeniosła wzrok na mówcę.
- Cóż... Zazwyczaj nie mieszamy się w zagraniczne sprawy, chyba, że chodzi o jednego z naszych - odgarnęła czarny kosmyk włosów z czoła. - Ofiara... jest powiązana z pewną osobą, której od dawna szukamy. Mamy nadzieję wpaść na jej trop rozglądając się trochę... tutaj.
Machnęła dłonią, wskazując całe to miejsce.. Jakże szczerze nie podobał jej się Londyn... Dziwiła się co takiego widzą w tym mieście jej rodzice, że zapragnęli się tu przeprowadzić. Być może szukali tu spokoju na stare lata, a może krył się za tym inny powód. Tego Annabelle nie wiedziała.
Przyjeżdżała tu tylko w odwiedziny, a teraz o proszę, trafiła się sprawa dzięki której mogą znaleźć poszukiwanego mężczyznę.

- To to wino, ma skutki uboczne.  - rzuciła za detektywem, zanim ten zniknął oddając się jakże fascynującemu procesowi obłapywania zmarłęgo. Pokręciła jeszcze głową z rozbawieniem. Ma dobry wpływ, dobre sobie... Tymczasem przeniosła ciekawe spojrzenie na swoją rozmówczynię. Niby nie miała powodu wątpić w jej dobre i właściwe intencje. W końcu działanie przedstawiciela obcego wywiadu na terenie innego kraju, bez zgody tamtejszego wywiadu było łamaniem prawa międzynarodowego... A jeżeli już o tym mowa... Annabelle Snart - Elaine zakodowała sobie w głowie, żeby sprawdzić to nazwisko.
- Cóż, skoro już się zamieszaliście.... - I lepiej, żeby moje szefostwo o tym wiedziało, dopowiedziała sobie w myślach. - ... to wypadałoby powiedzieć coś więcej o swoich intencjach. Ale najpierw... Elaine Dawson, MI5 - pokazała jej swoją legitymację, posyłając przy tym lekki, pobieżny uśmiech, choć z gatunku tych uprzejmych. - Formalności za nami, więc kogo tak dokładnie szukacie?