- Jasne. Do potem - zarzucił kaptur na głowę i wtopił się w tłum, wycieczkę... a jakże, spóźnioną na samolot.

***

Hotel był mały i obskurny, ale całkiem dobry jak na jeden dzień w pracy snajpera. W recepcji, za pomalowanym na różowo biurkiem, przywitała go kobieta w zbyt obszernej sukience w żółte kwiaty. Siekiera, powieszona na gwoździu przy drzwiach do jakiegoś korytarzyka za jej stanowiskiem, może nie zachęcała do zwiedzania tego miejsca, ale... cóż, nic nie zachęcało.
Sebastian przekroczył próg pokoju i rzucił torbę z bronią na łóżko. Dwie pozostałe odłożył na stolik. Zdjął kurtkę i przeciągnął się, po czym przysiadł na łóżku, czekając na Jamie.

Odpisał szybko. W międzyczasie zdążył wyciągnąć laptopa z torby i przeglądać udostępnione mu przez ludzi Jima plany budynku. Nie były zbyt dokładne...

Sięgnął po broń i podszedł do drzwi, gotów ewentualnie zastrzelić osobę za nimi. Otworzył drzwi i uśmiechnął się do Jamie.
- Już jesteś - stwierdził, chociaż równie dobrze mógłby się nie odzywać. Zabezpieczył pistolet i wrócił do miejsca na łóżku między laptopem a na wpół złożonym karabinem.

Sięgnął po mapę nie odrywając wzroku od planów budynku.
- Czwarte piętro to jakaś masakra, nie sądzisz?

Odwrócił do niej laptop, patrząc wyczekująco.
- To czwarte piętro.

//Na człowieka. Podejrzewam, że w posiadaniu cennych danych/rzeczy + kurnać pisz dłuższe posty, bo chciałabym trochę rozwinąć to planowanie, a nie tylko że się patrzy w ekran i gada, że to ciężka praca -,-"

- A coś więcej powiesz, czy mam sam wszystko planować? - burknął, rozkładając mapę. Przesunął palec po ulicy, przy której znajdował się felerny budynek. - Weźmiesz się za działania bezpośrednie, czy idziesz na asystę?

//równie dobrze mogłabym ten wątek sama pisać cholera -,-" O to chodzi, żeby to planowanie jakieś płynne było... Serio, poczytać trochę o broni możesz, wyobrazić sobie budynek pełen ochroniarzy raczej też, a z tego co wiem wymyślenie byle problemu z monitoringiem/korytarzami/whatsoever nie jest takie ciężkie. Wymyślasz postać - podejmujesz się ryzyka jej prowadzenia w wiarygodny sposób. Z tego co wiem Jamie jest snajperem od dłuższego czasu i długo pracowała sama. Wątpię, żeby Jim dawał jej gotowe scenariusze do odegrania.

- Wiem, kto jest celem, w końcu pomagałem go tropić... Mi obojętne, pytam co wolisz - mruknął. - Możesz odwrócić uwagę ludzi tutaj - wskazał na miejsce na planie - zanim ja ogarnę monitoring za tym wyłomem... Chyba, że ty wolisz zestrzelić kamery. Ja mógłbym za ten czas załatwić przynajmniej dwóch ochroniarzy. Kurwa, nie wiem ilu ich jest, a to nie takie proste do przewidzenia.

//

- Refleks - mruknął, klikając parę razy długopisem. - Może ich się pojawić do dziesięciu osób, ale to już zbyt duża przewaga jak na jedną osobą. Włamanie się do ich systemu odpada, uznają że mają hakerów na łączach, a wtedy zwiększą czujność w budynku jeszcze wcześniej. Jeśli mamy ich załatwić szybko i bez ceregieli, to trzeba działać po cichu. Bez krzyków, bez głośnych strzałów. Poza tym odciągać uwagę można jeszcze inaczej.
Zaznaczył krzyżykiem najbliższe skrzyżowania i zaznaczył pobliskie parkingi - dokładnie dwa, jeden na wschodzie, drugi na południowo-zachodniej części dzielnicy.