- Po kolei - wymamrotał policjant, próbując sobie przypomnieć ile potrafił z ostatniego przesłuchania Viktora Silver. Nieprzyjemne uwagi pod swoim adresem puścił mimo uszu. - On był sprawcą. Zresztą, nie pierwszy raz, wiecie ile łazi po Londynie kieszonkowców, a ten to była taka kieszonkowcowa elita, że tak powiem. Niby był bezrobotny, ale widocznie sobie jakoś radził... Przesłuchiwaliśmy go, bo był podejrzany o współpracę z innymi ludźmi z tego półświatka kryminalistów, no i na przesłuchaniu okazało się że faktycznie, pracował z nimi. Znał nawet parę nazwisk...

Z młodej pani doktor przeniosła spojrzenie na właścicielkę rzucającej się w oczy burzy loków. Ta powiedziała coś istotnego, mianowicie, że ich denat mógł mieć co nieco za uszami, a to z kolei zaprowadziło go akurat w to miejsce i pozostawiło w stanie takim, jakie właśnie mieli wątpliwą przyjemność oglądać. Drugie zabójstwo, tak przecież podobne do poprzedniego...
- Coś mi to przypomina, tylko kiedyś ktoś wziął na warsztat Dzieje Apostolskie. - mruknęła pod nosem. - Wcześniej mieliśmy Haka, teraz mamy Joe Silvera. Następny kto będzie, Czarnobrody? Czy Jack Sparrow? - westchnęła przekrzywiając głowę na bok i tak wciąż przyglądając się zamordowanemu. Nie wiedzieć czemu nie potrafiła się skupić na tyle, by połączyć całą tę historię w jedno. Co wspólnego miały ze sobą obie sprawy oprócz tego, że ofiary zostały ustylizowane na piratów? Obaj mieli czarne plamy na dłoniach, ale to były dwie różne historie. Joe Fiddle i Rob Stewart byli ze sobą powiązani, tu mieli Victora Silvera którego zbieżność nazwisk z piratem wydawała się nie być przypadkowa. Elaine zerknęła na policjanta.
- I czy na tej liście były nazwiska Joe Fiddle i Rob lub Robert Stewart? - rzuciła w stronę policjanta tym samym niejako podpinając się pod pytanie zadane mu przez Sherlocka.

    Piętnastu chłopa na "Umrzyka Skrzyni"
    Jo ho ho! I butelka rumu.
    Piją na umór! Resztę czart uczyni!
    Jo ho ho! I butelka rumu.

Nadrabiając brak dogłębnej znajomości melodii szant młodością ducha i głosu, podskoczyła lekko do młodej Morgan i zajrzała jej przez ramię.
- To wszystko wygląda jak zwyczajny dług, musieli zajść Kapitanowi za skórę - wtrąciła - A nie, chwila, przecież czarna plama zawsze oznaczała odjęcie rangi samego kapitana.
Dziewczyna przygryzła wargę w zamyśleniu.
- Wiecie że ta plama jest symbolem różnych rzeczy, w zależności od źródła? - zapytała - Czasami też mówi o tym, że dana osoba jest uciążliwa i musi być uciszona.

- Nie nie, żadnego takiego nazwiska... Mówił tylko o kimś z nazwiskiem Mor... Morgan? Morris? Moran? I Moriarty, ale przecież...
Karteczka, wbrew temu co śpiewała Marysia, przekazywała nieco inną treść czytającym.
Hej, w ręce wasze żagle natężcie
Niechaj nam sprzyja zdobycz i szczęście
Ciężko znaleźć coś na ruchliwym moście, wydaje się to wręcz niemożliwe... Ale oczy Johna mogły uchwycić drobiazg parę metrów od trupa. Kolejna karteczka, rozmoknięta jeszcze bardziej, w końcu tego dnia nie było zbyt słonecznie. "Nadciąga wiatr, Jimie" jest mniej wyraźne niż słowa na karteczce znalezionej przez Is, ale wciąż czytelne.
(lekkie nawiązanie do czwartego sezonu )