- Jestem jak najbardziej za, chciałam tylko zatrzymać naszego gościa - uśmiechnęła się sztucznie i udała się w kierunku oranżerii. (z.t)

Przysłonięty cieniem rzucanym przez parasol, Crane stał dostatecznie blisko, by usłyszeć toczące się konwersacje, i wystarczająco daleko, żeby nie zwracać uwagi swoją obecnością. Oczy i tak miał ulokowane w jedynym ciekawym aspekcie podróży na błonia. Naturalnie, uznał leżące na noszach ciało za rzecz wysoce fascynującą - tak dobrze zachowany stan tkanek mimo upływu lat, intrygujący sposób na konserwację... Był o krok od wyciągnięcia notesu i zapisania tej nietuzinkowej techniki. Jednak potrzebował więcej informacji, by w pełni się usatysfakcjonować. A kobieta ciągnąca gości do oranżerii mogła być jego kluczem...
Doktor wydał z siebie ciężkie, urywkowe westchnienie, dogasił palący się papieros i podążył w stronę szklanej konstrukcji.

[zt]