Była zamyślona. Dopiero po chwili zrozumiała pytanie.
- Tak. Tak... Wszystko dobrze - powiedziała równie cicho co on. Po chwili zaczęła nucić jakąś melodię, dłonią sięgnęła jakoś do Karmelka i zaczęła go głaskać.

(weno, gdzieś ty poszła? ;-;)

- A co mam ci powiedzieć? Przecież nic się nie dzieje, więc chyba wszystko dobrze - mruknęła, z lekką złością, podnosząc się do pionu.
Nie chciała, żeby to zabrzmiało jakoś dziwnie, ale była... poirytowana. Poirytowana, zła i zmęczona. Te trzy rzeczy nie stanowiły dobrej mieszanki. Niestety, powiedziała już co powiedziała. Nie chciała się kłócić, ale o stwierdzenie ją lekko zdenerwowało.

Zareagowała nieco zbyt złośliwie. Westchnęła i położyła głowę o oparcie kanapy.
- Przepraszam... - powiedziała cicho, mierzwiąc palcami swoje włosy. - To niby nic, ale ta cała sytuacja mnie denerwuje.
Powiedziała w końcu, przenosząc na niego wzrok.

Doskonale o tym wiedziała. O tym, że Sebastian tu jest.
Mocno się w niego wtuliła i westchnęła.
- Wiem o tym. Wiem - powiedziała cicho, patrząc gdzieś przed siebie. Karmel nie był zadowolony z tego, że nie poświęca mu się uwagi, więc wdrapał się na ramiona Morana i polizał go po policzku.

- Owszem. Jestem - westchnęła, zaczynając bawić się jego palcami. Długimi i smukłymi. Takie jakie lubiła.
Kotek prychnął niezadowolony i potuptał obrażony do kuchni. Jamie parsknęła cicho śmiechem.
- Idziemy się położyć? - zapytała cicho, nie zaprzestając zabawy.

Ostatnio edytowany przez Jamie (2014-08-25 20:15:56)

(nigdy nie znasz dnia ani godziny. Moran wiedział na co się pisał. *evil smile*)

Po prostu dała się zaprowadzić w dane miejsce.
Nic nie mówiła, nic nie robiła, nie protestowała. Po prostu robiła to co jej się kazało. Była posłuszną lalką, która zmieniała przez cały dzień swoje humory.
Podeszła leniwie do szafy i wyciągnęła piżamę. Szarą. Zwykła bluzka i krótkie spodenki, które po chwili wrzuciła na krzesło.
Zdjęła sukienkę, zostając w samej bieliźnie. Powiesiła ją na wieszaku i schowała do szafy. Ubrała bluzkę i odgarnęła najpierw kolorową narzutę, a zaraz po niej kołdrę. Lampka nocna już się świeciła.

Sama w międzyczasie wskoczyła do łóżka i otuliła się kołdrą. Leżała teraz, wgapiając się w drzwi. Gdy Sebastian wrócił, poklepała miejsce obok siebie, uchylając kołdrę.

(brak weny)

(awwwww <3)

Zanim dała się przyciągnąć, zgasiła lampkę. Leżała po jego lewej stronie, więc gdy oparła głowę o jego tors, słyszała bicie jego serca. Było spokojne. Ten dźwięk ją uspokajał. Tak samo jak kołysanka, nucona przez Sebastiana. Wsłuchiwała się w nią.
Zamknęła po chwili oczy i próbowała zasnąć. Myślała, że tej nocy to jej się nie uda, ale po tak męczącym dniu, zasnęła od razu.
Miała nadzieję, że będzie śniło jej się coś dobrego. Jednak ta nadzieja była złudna. Koszmar w końcu przyszedł.