Po raz kolejny złożyło się, że odliczają wspólnie do trzech. Na dany znak przełożył Elaine na przygotowane nosze. Przy okazji zdał sprawozdanie.
- Oddech jest, puls też, ale nierówny i zbyt szybki. Może być wychłodzona. - Powiedział szybko i patrzył chwilę jak ratownicy przenoszą ranną do śmigłowca. Obejrzał się ponownie w tym samym kierunku co Mary i z ulgą zobaczył nadchodzącego Sherlocka z balastem w postaci prawdopodobnie postrzelonego dręczyciela. Przemknęło mu chwilowo przez głowę, że to może być Moriarty, ale po krótkich oględzinach odrzucił tę myśl, gdyż mężczyzna nie był zupełnie podobny.
- Dobrze, będziemy na was czekać. - Powiedział mając też na myśli Marysię. Pewnie pojadą razem. Wskoczył do śmigłowca i pilnował, by stan Elaine się nie pogorszył po drodze.

Sherlock stał również wszystko obserwując i czekając na odlot. Zaraz będzie mógł odjechać. Kącikiem oczy spojrzał na Mary.
- Yep - powiedział jedyni zaciskając usta i huśtając się na stopach.

Jakby czekając na tę odpowiedź, Mary skłoniła głowę i machinalnie zacisnęła palce na materiale płaszcza, by wyjąć zza pazuchy swój paralizator. Obróciła go w dłoniach, sprawdziła stan baterii i bez słowa wsunęła broń w kieszeń płaszcza detektywa. Pozwoliła sobie na wymianę chłodnych spojrzeń by przekazać mu, że mają podobne intencje, po czym nie przerywając milczenia udała się do taksówki.