- Czytanie między wierszami, czy zanikanie granicy między faktem, a przemyśleniami? - oparła się o krawędź blatu, krzyżując ramiona przed sobą i utkwiła w nim wzrok zaciekawiona. Jednym z jej ulubionych zajęć było obserwowanie ludzi, kiedy wracała po pracy metrem do domu. Właściwie często wybierała tę formę podróży, niż auto, które większość czasu spędzało w garażu, albo gdzieś przed budynkiem zajmując jedno z niewielu miejsc parkingowych na tej ulicy. Kiedy pogoda na to pozwalała, dalsza część podróży kończyła się spacerem, a Elaine obserwowała i wyciągała wnioski. Albo tworzyła historie z tymi wszystkimi ludźmi w rolach głównych. Czasem nawet plama po keczupie na klapie płaszcza mogła wiele powiedzieć o jej nosicielu, choćby i sam fakt, że ów nosiciel nawet nie spróbował się jej pozbyć: zwyczajnie zapomniał, śpieszył się, czy może nawet nie zauważył? Może to było takie jej zboczenie zawodowe, może jakaś pozostałość dzieciństwa, w każdym razie Holmes w tej chwili stanowił wdzięczny obiekt do obserwacji. Jakoś tak samoistnie w jej głowie pojawiło się pytanie, co też te trybiki ukryte pod czarną czupryną starają się wytworzyć, żeby utrudnić jej życie....

Omal nie parsknęła śmiechem mu w twarz, szybko ratując się odwróceniem wzroku i znaczącym odchrząknięciem. "Dedukcja to moja broń, wara mi od niej!" - jego wzrok zdawał się wręcz wrzeszczeć z wewnętrznego oburzenia. Oj nie będzie łatwo, Dawson, nie będzie...
- Jasne, aluzja odczytana. - mruknęła pokręciwszy głową z rozbawieniem. - Sherlock, ja naprawdę nie jestem tu po to, żeby z tobą walczyć. To strata czasu...

- I zdaję sobie z tego sprawę. Co więcej, nie mam zamiaru z tym walczyć. W końcu masz prawo. - odepchnęła się od blatu, wracając po płaszcz i torebkę przewieszone przez krzesło. - Zresztą podobnie jak ja, kiedy ty usilnie próbujesz robić to samo. Różnica jest taka, że ja to robię z przyczyn zawodowych, a ty chcesz mi po prostu zagrać na nosie. Ot, dla zasady. A nuż się zniechęcę i zrezygnuję.

Westchnęła ciężko nim po pewnym zawahaniu odłożyła płaszcz na miejsce. No dobrze, może i w tej kwestii miał rację, może rzeczywiście nie było to sprawiedliwe. Na tym polegała jej praca - wiedzieć. Im więcej informacji posiadała, tym lepiej była przygotowana, przynajmniej tak sądziła do tej pory. Jednak faktycznie życie uczy pokory, bo przynajmniej w kwestii Sherlocka Holmesa zawiodła już kilka razy.
- Sherlock... - zaczęła niepewnie, kiedy odwróciła się w jego stronę. - Właściwie poznaliśmy się kilka lat temu, ale możesz tego nie pamiętać. Pewnie nie wiesz, jak to jest szukać swojego brata po wszelkich zakątkach tego miasta, zastanawiając się, czy znajdzie się go jeszcze żywego, czy może to ten jeden raz daleko.  - pokiwała głową na boki. - I nie, nie oceniam cię w tej chwili, to twoje życie. Ale widzisz, tamtego dnia nie tylko ja szukałam swojego brata. Jakiś czas później znalazłam się w nieciekawym położeniu, a Mycroft wyciągnął pomocną dłoń, skorzystałam. Od trzech lat mam oficjalne pozwolenie na wchodzenie z butami w twoje życie, żeby w ogóle było w co wchodzić. - uśmiechnęła się wymuszenie. Cóż, to łatwe zadanie nie było, bo też i obiekt zdawał się mieć w głębokim poważaniu swoje bezpieczeństwo.
- A dlaczego to mówię? Cóż, nie zrezygnowałam po pięciu próbach zabicia mnie, postrzale i aresztowaniu, ani po przymusowym wysłaniu mnie na Wschód, żebyś w ogóle miał szansę powrotu. To, co wiem, jest mi potrzebne do pracy, ale nawet nie tyle, żeby chronić ciebie, co żeby samej sobie zapewnić jakieś szanse. O swoje bezpieczeństwo jak widać nie musisz się martwić, na ogół ja to robię.
Odetchnęła głęboko, dopiero co zdając sobie sprawę, że pod sam koniec wypowiedzi chyba nieco podniosła głos. Niedobrze, nie powinna sobie na to pozwolić. Toteż automatycznie spuściła wzrok, skinąwszy dwa razy głową.
- Poza tym w połowie jestem Francuska, spędziłam kilka lat w wojsku, kocham kawę i cierpię na pracoholizm. Zdaje się, że teraz w miarę się wyrównało, zadowolony?

- Cieszę się. - mruknęła tonem, jaki o tym na pewno nie świadczył. - Wiem, jak to wygląda. Ale z łaski swojej pretensje kieruj pod inny, ten właściwy adres, a mnie pozwól spłacić długi do końca. Jak tylko się to skończy rozstaniemy się i każde pójdzie w swoją stronę, ku twojej uciesze.
Owszem, nikt nie życzył sobie, żeby nagle jakaś kompletnie nieznana mu osoba przychodziła i przewracała całe jego życie do góry nogami, jednocześnie wiedząc na jego temat więcej niżby wypadało. Osobiście ktoś taki oberwałby od niej w twarz zanim zdążyłby się odezwać. Czy Holmes miał prawo zrobić to wobec niej? Oczywiście, nawet nie miałaby do niego o to pretensji. Tymczasem przyjrzała mu się, mając w głowie istną bitwę myśli, z których każda reprezentowała inny pogląd na sprawę. Tym razem wygrał zdrowy rozsądek i postawienie się przez chwilę na jego miejscu. Wzięła głębszy oddech, zanim znowu otworzyła usta.
- Na razie mogę tylko przeprosić, że nikt nie raczył tego z tobą wcześniej ustalić. Może najwyższa pora zrobić to w ten właściwy sposób. Poza tym martwię się, że przy następnej okazji zrealizujesz te mordercze wizje, które właśnie chodzą ci po głowię.... -  wygięła usta w lekkim uśmiechu, podejmując na koniec mierną próbę żartu.

- Mam szczerą nadzieję, że to prawda. Mimo wszystko. - mruknęła kolejny już raz sięgając po płaszcz. Tym razem już raczej na dobre.
- Ach.. - odwróciła się jeszcze, jakby właśnie coś sobie przypomniała. - Gdybyś miał czas jutro, albo pojutrze, chciałabym ci coś pokazać. Być może ułatwi nam trochę pracę.

Hmmm, poniekąd chyba dziś wpisała się w te widełki, stąd też obawy. Może i bezpodstawne, ale tego raczej przewidzieć nie mogła. Niegdyś był taki zwyczaj, że posłowie przychodzili do obcego władcy z podarkiem, czymś co miało dać szansę na wysłuchanie i być może zawarcie sojuszu. Może to zabawne porównanie w ich przypadku, ale Dawson również nie wybrała się do Holmesa z pustymi rękoma.
- Co byś powiedział na bezpośredni dostęp do miejskiego monitoringu? - rzuciła ot tak, jakby nie stanowiło to żadnego problemu.

- Trafne założenie. - przyznała kiwając lekko głową. Z przyczyn czystko praktycznych. Już nie przesadzajmy, Sherlock Holmes nie był przedmiotem infiltracji na szeroką skalę. Ba, na jakąkolwiek skalę, nikt mu się do skrzynki mailowej nie włamał. Jeszcze.
- Później wyślę ci wiadomość, dasz jutro znać kiedy będzie ci pasować.