- Ja bardzo chętnie to zobaczę. W końcu codziennie nie podziwia się takich widoków - przyznała, kiwając głową.

Po odniesieniu ciała Suzette do krypty i względnym uspokojeniu się, Alice zabrała się do swoich obowiązków. Uzbrojona w miotełkę do kurzu i wózek ze wszelkimi środkami potrzebnymi do pracy, ruszyła przez korytarz. Co prawda dzisiaj miała już wolne, jednak po tym co się stało nie potrafiła po prostu siedzieć bezczynnie... Poza tym, miała taką cichą nadzieję, że uda jej się dowiedzieć  chociaż po części, co tak naprawdę się dzisiaj stało...

Z łatwością dotrzymała chłopakowi kroku I tersz przyglądała się ciekawie wyglądającej znajomo blondyneczce.
- Myślę,  że niepokojące to eufemizm w tych okolicznościach ...

W tym momencie, nadbiegł Cain, w stanie skrajnego wzburzenia. Włosy miał rozwiane, w twarz bladą niczym trup.
- Cain! dobrze ze... matko święta, co się stało! - Zawołał Oliver na widok przyjaciela. Ten jednak, nie baczył na nic, złapał tylko mocno Alice za ramiona, wbijając wręcz paznokcie w jej ciało. Obrócił ją w swoją stronę i spojrzał w oczy.
- Suzette! Byłaś przy tym jak odnosili jej ciało! Widziałaś je? Widziałaś ją martwą? Odnieśliście ją do kaplicy?! - Krzyczał niczym opętany.
(teraz możecie pisać )

Crane podążył za detektywem i zamrugał w reakcji na ciepłe światło lamp rzucone na ściany korytarza, będące znacznym kontrastem dla zaciemnionego pomieszczenia ze zbiorami. Spojrzał w prawo i zbliżył się szybko do wcześniej zgromadzonych, rozpoznając wśród nich hrabiego i rozryczaną służącą z jadalni.
- Wygląda na to, że Suzette nieśpieszno do grobu. Gratuluję, panie Tassell - rzucił za siebie, do Ethana.

Ostatnio edytowany przez Jonathan Crane (2015-07-11 15:54:39)

Rozejrzała się zdezorientowana. Z tego co mówili zebrani wynikało, że panienka Clifford żyje. Robiło się rzeczywiście coraz ciekawiej, mimo, że ubyło trupów.
- Owszem. Znaleźliśmy kolejne ciało - oświadczyła krótko, skupiając wzrok na detektywie. Sławny Sherlock Holmes, arcywróg Jamesa sam był specjalistą od powrotów zza grobu. Jak zawsze zgrywał obojętność, ale była przekonana, że z pewnością nie narzeka teraz na nudę jak to miał w zwyczaju.

Cain uznał, że mogę sobie pozwolić na chwilę wyjaśnień.
- Trucizna którą wypiła, to tak naprawdę zabarwiony Ametystowy Sen. Bardzo silny narkotyk. Myślę, że chciała upozorować własną śmierć, by uniknąć przymusowego małżeństwa. - Ledwie zerknął z nieskrywaną urazą na Ethana. - Chciała być jak Julia. Pewnie niedługo się obudzi... - Westchnął smutno i poklepał Olivera po ramieniu. - Przyjacielu, proszę, idź do sali i znajdź wujka Niela. Razem zajmijcie się tym ciałem, ja przyjdę, jak tylko upewnię się, że z Suz wszystko w porządku. - Ollie tylko powiewał głową.
- Dasz sobie radę? - Cain bez słowa poszedł przed siebie szybkim krokiem.

(Kto chce idzie za Cainem do kaplicy, a kto chce wraca do głównej sali z Oliverem)