- Pięknie dziękuję - rzucił i stanął na fotelu. Bez wahania zdjął książkę z półki

Na widok tunelu nieco głośniej niż zwykle wypuściła z ust powietrze, a po chwili na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
- Bingo! -  "krzyknęła" półszeptem zadowolona. - Myślisz, że w takim miejscu da się ukryć jakiś obraz? - spojrzała na Gabriela znacząco.

- Liczę, że nie będziemy zawiedzeni.  - Zaswiecila latarkę i w swoim telefonie i ruszyła za nim, świecąc po ścianach i podłodze tunelu.

Przez długi czas idą po prostu wąskim korytarzem. Aż w końcu docierają do podziemnej sali, gdzie na ścianie wisi obraz, przesłonięty kurtyną. Na ścianie po dwóch stronach obrazu, palą się słabe lampki. W kącie komnaty są kolejne drzwi.

*za zasłoną znajduje się portret *

Odsłoniwszy obraz, zrobiła krok do tylu, aby lepiej przyjrzeć się dziełu.  Prze mała chwilę wierzyła, że to poszukiwana Straż Nocna , więc kiedy tylko sposrrzegla namalowaną na płótnie twarz pięknej atystokratki, westchnęła pełna rozczarowania, do którego wkrótce dołączyło uczucie złości na samą siebie.
- Cholera jasna! - wysyczala, spacerując po komnacie.  - Zapedziłam się - mruknela pod nosem, co w jej wykonaniu było swego rodzaju przeprosinami. 
Przystanela w końcu naprzeciwko swego towarzysza i spojrzała na niego, wysluchujac co ma do powiedzenia.
- Z pewnością nie platoniczna - przytaknela i jeszcze raz skierowała swe spojrzenie na obraz. 
Na wzmiankę o plotkach chciała automatycznie zaprzeczyć - Jena uważała się i działała tak, aby być ponad to. Zawsze sprawdzone, najlepiej osobiście, informacje i artykuły pisane z odpowiednią ilością szczegółów.  Nie lubiła tanich sensacji, posała nieco ambjtniej, a zarazem na tematy, które zainteresują każdego.  Dlatego kiedy dowiedziała się o sekrecie hrabiego, najpierw poczytała o losach rodziny Havegravesów i dopiero tak przygotowana przyjechała do zamku.
- Niewiele się wie o Havegravesach.  - Także splotla ręce i w estchnela. - Ale jednym z większych skandali była chorobą psychiczną Augusty. Wiesz jak umarła, prawda? O romansie nic mi nie wiadomo, jednak nie wydaje mi się, żeby chodziło o Caina. Jak myślisz, po co tu to jest? - Skinęła głową na obraz.  - Jakiś jej...  kącik upamiętniający? I co z tymi drugimi drzwiami? - dodała po chwili.

Kolejny tunel, idący powoli ku dołowi i dalej, cholera wie jak daleko. Czuć tylko wilgoć i słychać kapanie wody. Jeszcze możecie się wycofać.

(wybaczcie zatrzymanie tematu, nawet nie zauważyłam postu Arii ;-;)

Szła w odległości kilku kroków za Arthurem, stale powstrzymując się od głośnego wypowiedzenia jakiejś uwagi. Wyraźnie widziała, że mężczyzna czuje do niej niechęć, zresztą...  wzajemną. Zaczynała coraz bardziej żałować, ze wdała się w tą znajomość. Układy, spółki... zawsze była indywidualistką i żadna z tych rzeczy jej zbytnio nie wychodziła. Zaczynała się niecierpliwić, a nowy towarzysz, z każdym kolejnym wypowiedzianym słowem, drażnić. Gdzieś w samym tyle głowy, co jakiś czas pojawiała się myśl, że  nie docenia nowego znajomego, a jej mocno urażona duma (co wcale nie miało związku z pewnym okresem w miesiącu) sprawia, że sama sobie wszystko utrudnia.  Jednak wraz z wejściem do kolejnego tunelu, nerwy osłabły, a Jenę znowu owładnęła ciekawość.
- I wzajemnie  - rzuciła i przeklęła cicho, kiedy jedna z kropel wpadła jej za kołnierz koszuli. - Zaczyna robić się coraz ciekawiej.