Patrzyła na niego przez chwilę, aż w końcu się rozesmiala.
- Zlodziejki? Nie, to czysta ambicja. Nie mam zamiaru pisać kolejnej, nudnej relacji z tej imprezy dla arystokratow - powiedziala z nutką pogardy.  - Jestem tu na własną rękę. A ty?   - Skrzyzowala ręce na piersi i po chwili zmruzyla oczy.  - Zabawa w szpiega, a może... to ty tutaj jesteś złodziejem?

Kilka sekund milczala w skupieniu, stojąc w tej samej pozycji.
- Lepiej.  Co powiesz na... układ? Wspólnie odnajdziemy zgubę, a potem ty dasz mi napisać szczegółowy i opatrzony  fotografiami artykuł, a ja pozwolę zabrać ci ten obraz. Wszystko zrzuci się na hrabiego, o tobie ani słowa. - Spojrzala na niego wyzywajaco, czekając na odpowiedź. W innej sytuacji nie wplatywalaby się w żadne spółki, ale wiedziała, że ten mężczyzna łatwo nie odpuści.  Szczerze mówiąc, zaczynała się go obawiać, określenie "pracodawca" od razu się jej nie spodobało.  Nie chciała utrudniać sobie pracy, ani wchodzić w drogę nieodpowiednim osobom.

W odpowiedzi posłała mu równie czarujący uśmiech i uścisnęła wyciągniętą dłoń.
- Cała przyjemność po mojej stronie. Jena McMorrow. - Przedstawiła sie, uznawszy, że ukrywanie nazwiska nie ma najmniejszego sensu.

- Gabriel - odpowiedział.
W tej chwili usłyszał zbliżające się głosy.
Cholerni ludzie, zawlekli się aż tutaj - pomyślał ze złością.
- Zatem, miło mi cię poznać, Jeno. A teraz biegnij! - rzucił cicho
Wypadł z niszy i pociągnął kobietę do najbliższych drzwi, wyglądających jakby czekał z nimi zwyczajny składzik.

(Jena kochanie, te drzwi tylko WYGLADALY jak niepozorny składzik )

No cóż drzwi naprawdę tylko "wyglądały"
W środku nie było składzika tylko niewielki pokój. Jeden fotel, dywanik, rzędy idealnie równych książek... Czyżby czyjaś samotnia?
Nasłuchiwał przez chwilę, jednak głosy nie ucichły.
- No cóż, chyba jednak chwilę tu posiedzimy - mruknął niechętnie.
Powolnym krokiem podszedł do regału i zaczął oglądać książki, przesuwając palcami po ich grzbietach.
Z wydaniem Stulecia Chirurgó coś było zdecydowanie nie tak. Arthur spróbował je wyjąć, jednak książka nawet nie drgnęła. W milczeniu zaczął w ten sposób sprawdzać kolejne i natrafił na więcej nieruchomych książek.
- To atrapy - powiedział

*jedna z książek wydaje się być inna niż reszta. Może była starsza, może za bardzo wysunięta... Nieco po za zasięgiem przypadkowych dłoni, na najwyższej półce stał wielki atlas anatomiczny*

(Naah, usiadła na fotelu, a tu dupa. xd)

Spojrzała na książkę, która przykuła uwagę Arthura i bez słowa wstała, aby podsunąc mu fotel.
- Właź - rzuciła zanim zrobiła krok do tyłu, aby lepiej zobaczyć wystający atlas.