Przyglądał się jej badawczo nie ruszając się z miejsca. Nie, nie zamarł w bezruchu będąc w szoku. Nie był też przestraszony, by emocje w jakiś sposób zablokowały jego ruchu. Z resztą był na tyle uparty by w razie wyżej wymienionych sytuacji przemóc się, by nie dać komuś satysfakcji doprowadzenia go do takiego stanu. Oderwał wzrok od blondynki odruchowo unosząc go. Być może Wielki Brat patrzy, i nie, nie chodziło tu o Mycrofta, bo to nie on tym razem miał na wszystko oko. Chodziło o ich gospodynie. Westchnął i spojrzał przed siebie, prosto w oczy Suede, która pojawiła się tuż przed nim.
- Co zaszło pomiędzy tobą a lalkarka? - zapytał w odpowiedzi i uniósł brwi.
Gdy odeszła poluźnił węzeł szalika i powoli ruszył za nią wbijając wzrok w jej plecy.

Jeżeli to dziecko myślało, że jej chłodny, pełen obrazy głos zrobi na nim wrażenie, to była w przeogromnym błędzie. W tej chwili panna Morgan i panna Hooper, mimo tego, że o wiele mu bardziej znana niż ta pierwsza - obie znajdowały się w kręgu podejrzeń o jakiś rodzaj współpracy z Lalkarką. Obie przebywały w jej towarzystwie, miały więc z nią bezpośredni kontakt. Nikt nie wiedział, co tak naprawdę robiła im przez ten czas, co podawała, czy nie starała się wywierać na nie jakiegoś wpływu. Nie ufał im i nie zamierzał zaufać, instynkt podpowiadał mu, że nie powinien tego robić. I nagle miał ochotę rąbnąć się w ten pusty czerep - lalki! Oczywiście, że nimi kierowała, pociągała za sznurki... Tylko jak, w jaki sposób? Wciąż zirytowany zatrzymał się w progu i obejrzał na towarzyszące mu kobiety. Przyglądał im się bacznie, zaciskając skryte w kieszeniach dłonie w pięści. Suede zrobiła to specjalnie, o to chodziło, żeby oddzielić Sherlocka od niego. Jakie zadanie i kiedy miały wykonać te dwie? Odetchnął głęboko, po raz pierwszy zdając sobie sprawę, że się boi i to nie tylko o młodszego brata.
- Gdzie mamy iść? - odezwał się w końcu, jednocześnie sam ze sobą walcząc. Uparcie nie chciał się poddać, a z drugiej strony miał świadomość, że jeżeli tego nie zrobi, zapłaci albo Cavendish, albo  - co było najbardziej prawdopodobne - Sherlock.

Zafalowała palcami przy uchu, idąc dalej.
- To był sarkazm? Wybacz, strasznie mi szumi w głowie - rzekła, potykając się lekko o wystającą deskę -  Nic mi nie podawała, nie chciałam przecież być wymagającym gościem. Oszczędzała uwagi dla Morgan i Hooper, nie mam jej tego za złe.
Korytarz zdawał się rozszerzać i rozjaśniać.
- Musimy ją zrozumieć, a wtedy powoli nam się do niej przyłączyć. Tylko tak można tu wygrać.

Wygładziła zdrową ręką sukienkę, która z bieli dawno przeszła już w brudną szarość.
- Tak, wygrać - odparła z lekkim zdziwieniem - Czy tego właśnie nie chcesz? Przecież to wszystko to tylko gra. Ona doskonale wie że je lubisz, a najbardziej te, w których inni doznają szkody. Przy okazji, już prawie jesteśmy! - podskoczyła niezdarnie.

- Wtedy będzie pan miał bardzo bliskie spotkanie z klasycznymi rozwiązaniami rodem z horrorów panie Holmes- odezwał się dobrze znany głos, a ściany nagle zatrzęsły się i zaczęły sunąć z głośnym chrzęstem mechanizmu, powoli zwężając światło korytarza.

- W takim razie powodzenia dla niej. Do mojej tak łatwo nie wejdzie - powiedział nieco prześmiewczym tonem i spojrzał w górę wsłuchując się w znajomy głos - Całkiem przekonujące - dodał po chwili ruszając z miejsca i narzucając w marę szybkie tępo. Miał wielką ochotę zatrzymać się i postawić na swoim. Skoro Lalkarka miała jakiś plan co do niego, on bardzo chętnie by go w jakiś sposób popsuł. Wizja zgniecenia nie za bardzo mu się podobała.
- Chodź, Suede

Wyglądała na mocni rozczarowaną.
- Myślałam, że to potrwa trochę dłużej - spojrzała na detektywa z niemałym wyrzutem i szybko podreptała naprzód, by wyjść na prowadzenie.

- Molly owszem są inne przejścia, problem polega na tym, że są blokowane zdalnie. Jeśli ona nie chcę żebyśmy się tam dostali to nie damy rady - powiedziała szeptem, powstrzymując się przed spoliczkowaniem Holmesa starszego za sam wyraz twarzy, zupełnie jakby wyczuwała jego myśli. Ale cóż zasada ograniczonego zaufania chyba była dobrym wyjściem.
- Cóż możemy po prostu próbować znaleźć inne przejście. Aktywne- podkreśla to słowo po czym dodaje głośniej- Proponuje omijać piwnice, nie wiadomo co w nich siedzi. I może ktoś powinien tu zostać... Gdyby William potrzebował pomocy.