[Mycroft]

Nieco znudzony rozglądał się po bibliotece, starając się choć na chwilę wyłączyć umysł. Cholernie korciło go, żeby iść dalej, nie miał ochoty znowu stać w miejscu. Byleby się stąd w końcu wydostać. Tymczasem wyrwany z tego swojakiego letargu, spojrzał w stronę tego samego regału.
- Co się dzieje? - rzucił, przestąpiwszy z nogi na nogę.

- Molly leż- pani doktor troskliwie ale stanowczo przytrzymała ją na kanapie, przygryzając wargi ze zmartwieniem w oczach- Jak podała ci narkotyk?

Will:
Nawet udało mu się nie podskoczyć, gdy stalowe obręcze zacisnęły się wokół kego nadgarstków.
Nie spodziewał się niczego innego po tym krześle, ale gwałtowna reakcja na zimną stal i ciche kliknięcie była czymś naturalnym z trudem ją stłumił.
Zagadka była zaskakująco prosta. Słyszał ją tysiące razy.
Prawda, spodziewał się czegoś więcej ale w takich okolicznościach lepiej nie narzekać na zbytnią prostotę.
- Chodzi o przejście Izraelitów przez Morze Czerwone - odpowiedział z pewnością

Zatrzymał się u boku blondynki i spojrzał na regał. Odruchowo obrzucając wzrokiem tytuły doszukiwał się tego co mogło zainteresować Mary, dlatego też zwrócił uwagę na rękę sięgającą po jedną z książek. Nim zdołał się zorientować co zaraz się wydarzy coś kliknęło i wydało dźwięk przypominający warkot starego mechanizmu. Zdołał cofnąć, jak się okazało niewystarczająco, bo poczuł ruch po którym nastąpiła cisza. Do tego cała atmosfera się zmieniła. Całokształt sprawił, że wzbudziła się w nim mieszanka uczuć. Przede wszystkim był wściekły i zaskoczony. Nie spodziewał się tego, nawet nie przewidywał pomimo, że czuł jak coś wisi w powietrzu. Przynajmniej nie teraz. Zaciśniętą dłonią w pięść uderzył o regał. Przecież tu musi być jakaś droga wyjścia, może to działa w dwie strony, wystarczy się rozejrzeć i poszukać czegoś odpowiedniego. Wrócić do tej... bezpieczniejszej biblioteki, wrócić do reszty by znowu stanowić jedną grupę. Po drugiej stronie, jakkolwiek by to nie brzmiało, została ranna lekarka, ranna patolog i potłuczony rząd. Is wciąż była lekarzem, była pomocna pod względem swoich umiejętności leczenia, nie koniecznie w decydowaniu. Podobnie było z Molly, która potrafiła go swoją drogą potrafiła zaskoczyć, jak wtedy gdy dała mu do zrozumienia co myśli na temat jego 'powrotu' do nałogu. Mycroft z kolei potrafił podejmować decyzje lepiej niż on, co rozumie się jako lepiej niż każdy. Mógł go wyciągnąć podejmując rozsądną decyzję. Tylko, czy w tych warunkach to zrobi? On sam momentami miewał dość tego miejsca i wahał się pomiędzy chęci zamordowania ich gospodarza, po rzuceniu wszystkiego i wyjściu pierwszym lepszym wyjściem, bez względu na konsekwencje.
  Spojrzał w dół. Musi się kontrolować.
- Następnym razem nim coś zrobisz Suede, pomyśl jakie może mieć konsekwencje - odparł po chwili i obrócił się chcąc przyjrzeć się nowemu pomieszczeniu. Może to będzie szansa?

- Niestety nie wiem, Is. Halucynacje, osłabienie, gorączka i reszta... takie działanie ma wiele substancji - odpowiedziała cicho lekarce, patrząc ponad jej ramieniem na Sherlocka i Mary.
Kiedy dwójka przyjaciół niespodziewanie zniknęła za ścianą, niemalże podskoczyła. Momentalnie podniosła się i, chociaż wciąż była mocno osłabiona i nie czuła się stabilnie, przypływ adrenaliny ją nieco rozbudził. W napięciu wpatrywała się w pozornie zwyczajny regał.

- Prawidłowo- uśmiech jest słyszalny w głosie dziewczyny. Jednak to tylko rozgrzewka i obie strony doskonale o tym wiedzą. Tymczasem szum wody nasilił się, a Will mógł poczuć jak jego buty przemakają. Poziom wody podnosił się błyskawicznie.
- Co porusza się z gracją większą od rymu, uwielbia opadać, lecz nie potrafi się wspinać?

Mary nie wydawała się zaskoczona dosłownym obrotem spraw. Wręcz przeciwnie, wybuchła chrapliwym śmiechem i kręciła głową z czołem przyklejonym do fałszywego regału. Przypadkiem strąciła ręką jedną z książek, co najwyraźniej rozśmieszyło ją jeszcze bardziej.
- Uwielbiam, kiedy z Mycroftem się wściekacie - zaszczebiotała. Mrużąc oczy, uniosła ramiona nienaturalnie do góry i trzymając ręce przy sobie zaczęła tuptać sprężyście wgłąb pomieszczenia - Uuu, mamy pojedyncze loczki na czołach, wy podludzieee.
Złapała się z brzuch.
- Yyych, głowa mnie boli - jęknęła, niemal krztusząc się ze śmiechu.

Kaszlnęła głośno i przetarła usta wierzchem dłoni, prostując się niezdarnie. Atak śmiechu najwyraźniej pozbawił dziewczyny całego wigoru, lecz na jej twarzy wciąż błąkał się wzbudzający niepokój uśmiech. Odwróciła się z nim za siebie i rozłożyła mechanicznie ręce.
- A wiesz co? Chyba poszłam na żywioł.. - podeszła lekko kulejąc do detektywa i ujęła stanowczo jego niebieski szal, zaciskając nieco węzeł - Coś jak to. Zabawne, ręka sama chodzi.
Odsunęła się, dalej wykrzywiając kąciki ust w górę. Tym razem sprawiała jednak wrażenie, jakby była bliska wybuchu płaczu. Przestąpiła z nogi na nogę, wykrzywionymi palcami przejechała po swoich lokach i jak zepsuta marionetka zaczęła stąpać z dala od biblioteczki.