(załóżmy że spotykamy się przed wydarzeniami z Magazynów, co? )

Podeszła lekkim krokiem pod lokal z małym spóźnieniem. Tak to się dzieje, kiedy człowieka zaprzątają codzienne myśli i coś wystającego z rutyny przypomina o swojej obecności z poślizgiem.
Zanim podeszła do stolika i w ogóle wypatrzyła mężczyznę, rozejrzała się po pomieszczeniu i parsknęła głośnym śmiechem. Ale nie był to śmiech kipiący kpiną ani zażenowaniem, tylko coś o wiele bardziej weselszego. Niczym chichot dziecka, kiedy pierwszy raz zobaczył na niebie tęczę albo sypiący śnieg za oknem. Ogólnie mówiąc, Mary była miejscem wprost oczarowana.
- Łoł, przepraszam! - mruknęła niemal wpadając na jednego z kelnerów, okręciła się na pięcie mijając go i stanęła przy stoliku Quinna.  Miło było się z nim spotkać, zaliczała go do jednego z tych lepszych znajomych, z którymi chciałoby się spędzać więcej czasu.
- Widzę, że na Zebraniu stuprocentowa obecność - zażartowała nawiązując do ich wcześniejszej wymiany SMSów. Zwinnym ruchem odsunęła lekko drugie krzesło i przysiadła na nim, krzyżując ramiona oraz kładąc je na stole.

- Jak z bajki - skinęła ochoczo głową - Genialnie trafiłeś. A ludzie, gdy myślą o Anglii, widzą tylko jakieś smętne, deszczowe kafejki... - z krzywym uśmiechem przejechała dłonią po materiale płaszcza na zgiętym łokciu -  W sumie takich knajpek w Londynie jest więcej. Słyszałam o jednej, w której panuje całkowita ciemność i degustacja skupia się całkowicie na pozostałych zmysłach... - wydęła lekko usta mrużąc oczy. Starała sobie przypomnieć nazwę lokalu - Dans Le Noir - dodała po chwili, pstrykając palcami.

Po dostrzeżeniu wyraźnie rozbudzonego zaintrygowania mężczyzny uśmiechnęła się triumfalnie, Szybko złapał haczyk.
- Hm, w tym nie za bardzo mogę ci pomóc- podrapała się za uchem - Ale jaki to dla ciebie problem? Mamy dwudziesty pierwszy wiek. A świat bez kawy byłby okropnym miejscem.
Przy składaniu zamówienia chwyciła w dłonie kartę, obrzuciła ją spojrzeniem z obu stron marszcząc czoło i w końcu zamówiła latte z waniliowym syropem.
- Widzę że baaardzo chcesz mnie tam wyciągnąć - rzuciła żartobliwym tonem i zakołysała się nieznacznie na tylnych nogach krzesła.

Parsknęła śmiechem, obracając w dłoniach świeżo porwaną ze stolika zapakowaną wykałaczkę.
- Ale na poważnie. Tylko polecam tą miejscówkę, gdybyś chciał z kimś wyskoczyć na niezapomniany wieczór - tknęło ją przeczucie że zaraz wywróci się z krzesłem na twardą posadzkę, więc zrezygnowała z kołysania. Wspomnienie Kobiety naprowadziło ją na nieco inny tor konwersacji. Przyjrzała się towarzyszowi do rozmów, zastanawiając się jakim cudem jego spokojna osobowość wymieszała się z temperamentem panny Irene Adler. Może nie znała go w takim stopniu, jak myślała.
- Mogę zadać ci pytanie? - oparła policzek na zwiniętej dłoni - Właściwie dwa, skoro jedno już właśnie wykorzystałam.

Ostatnio edytowany przez Marysia Suede (2014-07-20 02:23:27)

- Nie ma sprawy, oczekuję relacji w zamian. Dosłownie randka w ciemno, huh?
Widząc jego obserwowanie terenu złożyła usta w ciup. Zniżyła głos.
- Uuu, mówisz że ktoś czyha na sekrety naszej organizacji?
Złączyła koniuszki palców ze sobą i odwróciła momentalnie wzrok, uśmiechając się lekko. Wiedziała, że zabrzmi dziwnie.
- No dobrze, pytam więc. Bo kiedy ostatnim razem się upewniałam... - lekko potrząsała dłońmi w trakcie mówienia, uśmiechając się szerzej. Grymas z serii "Nie miej mi tego za złe" - Byłam naprawdę, naprawdę przekonana, że jesteś stuprocentowym gejem.
Spojrzała na niego znacząco. Jeszcze nie dokończyła myśli, ale sprawdzała tylko jego reakcję.

(Daj spokój, ten temat nigdy się nie znudzi >)

Mary udała speszenie i spuściła wzrok.
- Wiesz, mam źródełko które załatwia mi na czarnym rynku herbatę miętową - mruknęła teatralnym szeptem.
Ucieszyła się czując ulgę, kiedy nie dostrzegła większego zażenowania w jego głosie spowodowanego jej pytaniem. Najwyraźniej już się do niego przyzwyczaił.
- Nie widzę tego w taki sposób, mogę cię zapewnić - uniosła kącik ust skubiąc jednocześnie róg serwetki na blacie - Może tylko przez pryzmat tego, jak się zachowywałeś na przyjęciu wśród tego wianuszka kobiet - zaśmiała się krótko - Dlatego chciałam spytać, jaka ona jest. Na co dzień.

Przewróciła oczami.
- Wy, faceci - parsknęła - I te wasze wymówki... Oh.
Zamrugała zabierając łokcie ze stołu, kiedy kelner postawił przed nią wysoki i wąski kubek.
- O, pomysłowe! Aż boję się tknąć - uśmiechnęła się szeroko na widok rysunku kwiatu lotosu przygotowanego przez kelnera na powierzchni napoju. Umierała jednak z pragnienia i prędko zanurzyła wargi w kawowej piance.
- Tu właśnie coś zgrzyta, bo... nie znam jej - przyznała szczerze. Przekręciła głowę próbując przypomnieć sobie kiedy ostatni raz ją widziała - Jakąś zajawkę kontaktu miałam podczas przyjęcia... Wydaje mi się również, że mignęła mi przed oczami w Hyde Parku. I tyle - machnęła nieznacznie dłonią - Traktowała mnie trochę chłodno, ale.. przyznajmy się, kto ma cierpliwość do takiego gżdyla, co wszędzie się kręci? - wskazała na siebie palcem, chichocząc swobodnie -  Jednocześnie rozumiem, że każdy ma dwie maski.