Sebastian lubił czytać i to była rzecz pomiędzy dawnym a teraźniejszym życiem. W przeszłości był zaczytany między kolejnymi klientami w studio tatuażu, a teraz... Zdarzają się momenty, w których nie może jechać swoim samochodem i trzeba skorzystać z innego środka transportu w drodze na zlecenie czy z tegoż. Wtedy bywa też, że łapie go nuda.
Czasem jednak były też inne sytuacje: momenty, w których odpoczynek miał być odpoczynkiem, a nie kolejnym zajęciem do oderwania myśli od... no właśnie.
Snajper jak zwykle zabłądził w jednej z niekończących się alejek biblioteki, żeby wybrać jedną z książek, których jeszcze nie czytał. Znalazłszy zapomniany tomik oprawiony w papierową okładkę, żeby nie zniszczyć książki, ruszył w kierunku dużych i - co już zdążył zauważyć - wygodnych foteli.

Jaco uwielbiał książki, co było zresztą normalne w jego rodzie. Sam toć był właścicielem jednej z bibliotek, chociaż ostatnio zupełnie zapomniał o tym fakcie. Pozwolił sobie zaniedbać tak niezwykłe miejsce na rzecz nowinek technicznych dwudziestego pierwszego wieku. Czy żałował? Sam do końca nie znał odpowiedzi na to pytanie. Był jednak przekonany do tego, że książki mają niepowtarzalną magię, której nie były w stanie oddać ich cyfrowe. Zresztą w tym miejscu panował jedyny w swoim rodzaju klimat, który zapewne udzielał się każdemu odwiedzającemu to miejsce. Nawet mężczyźnie, który to przekroczył próg ogromnej biblioteki, co zrobił zresztą z ogromną przyjemnością. Raczej nie spodziewał się tutaj gości - jego budynek zazwyczaj świecił pustkami, zaś ludzie omijali to miejsce szerokim łukiem. Tym razem jednak zobaczył Morana, który kierował się w stronę foteli, gdzie czytelnicy mogli odprężyć się jak i skupić na wybranych przez siebie pozycjach. Sam również postanowił na chwilę zabłądzić pomiędzy regałami, by wybrać kilka tomów, które obecnie go interesowały - w tym kilka książek fantastycznych jak i jedna naukowa, która miała rozwikłać pewną zagadkę, która męczyła w ostatnim czasie bibliotekarza. Usiadł obok swojego znajomego, przyglądając się książce, którą przeglądał z zainteresowaniem. - Wiesz, nie spodziewałem się Ciebie tutaj. Co czytasz? - zapytał zainteresowanym głosem, przymykając nieznacznie powieki. Wtedy też zauważył kobietę, którą również kojarzył z widzenia. Nie miał jednak odwagi do niej zagadać i od razu ukrył swoją twarz w książce. Szkoda, że trzymał ją odwrotnie i wyglądał w tej chwili jak idiota. Na ten moment zupełnie nie skojarzył faktów, oczekując odpowiedzi ze strony mężczyzny.

Jaco zmrużył powoli powieki. Dopiero chwilę później zdał sobie sprawę, że nie zna się w żadnym razie z tym mężczyzną. Racja - widział go kilka razy na ulicy, ale jakoś nie potrafił zebrać się i zagadać do niego. No cóż - nieświadomie wyświadczył sobie przysługę i teraz miał okazję zapoznać się z nieznajomym. Mężczyzna wziął głęboki wdech, po czym odparł tajemniczym głosem - Widziałem Cie, kilka razy na ulicy. Wiem, że mieszkasz w okolicy i wcale nie trzymasz się z Aniołkami. Mam nadzieję, że to wystarczający argument. - W tym momencie był szczęśliwy, że nie odezwał się do faceta po imieniu. Znał je, no, ale internety wraz z geniuszem Jaco wiedziały niemal wszystko. No i może miał zbyt wielką praktykę w włamywaniu się do komputera Sherlocka i Jima. No, ale skąd oni mogli o tym wiedzieć. Chłopak toć był niepozornym diabełkiem i chciał się tego za wszelką cenę trzymać. Co jakiś czas zerkał na kobietę, która siedziała niedaleko z zainteresowaniem.

- Nie wydaje mi się, żeby miał pan rację - mruknął spokojnie, przeciągając niektóre głoski i przyglądając się rozmówcy. Była gdzieś w jego głosie nieuchwytna groźba, jakby Sebastian chciał odstraszyć tego człowieka od interesów... no cóż, morderców.
Mieszka pan niedaleko, przypomniał mu głosik myśli. Ależ ty nie mieszkasz w stolicy...
Rozejrzał się po bibliotece i jego wzrok przykuła dziewczyna przytoczona ilością książek niemożliwą do niesienia bez problemu. Jasnowłose dziewczę uporczywie chciało wygrać z grawitacją... Ale snajper miał inne zmartwienie na głowie w tym momencie.
Przeniósł idealnie wystudiowane w pracy z Moriartym znudzone spojrzenie.

"Jeszcze kawałek ... jeszcze kroczek... uda ci się ...". Ten jakże motywujący ciąg myśli przerwało donośne łup łup łubudubu pac książek o posadzkę. Westchnęła zrezygnowana, i tak udało jej się zajść całkiem daleko. Schyliła się i zabrała do zbierania upuszczonych tomiszczy.

- Cóż, sądzę że są ciekawsze rzeczy do roboty, chociaż rozmowa równie kształci jak i rozwija, nawet z kimś niepozornym. Dowolność formy jest wręcz błogosławieństwem w tych czasach, nie uważasz? - Zwrócił uwagę na kobietę, która upuściła niespodziewanie książki. Postanowił mimo wszystko nie ingerować, zerkając na Morana jak i tajemniczą nieznajomą z zainteresowaniem. Chwilę później odwrócił wzrok na książkę, którą trzymał w dłoniach i przesunął po niej opuszkami palców.

Zaśmiał się - cicho oczywiście, w końcu byli w bibliotece - i sam zaczął rozkładać książki trzymane w rękach na półki.
- Zawsze do usług, pani...