Jaco rzeczywiście postanowił wybrać stronę, po której ostatecznie stanie, co było równoznaczne z zmianami w jego życiu. Po rozmyślaniach i wnikliwej analizie, zdecydował co przyniesie mu odpowiednia korzyść i wyjdzie mu na dobre. Zdecydował się aprobować Jima, chociaż nie do końca był przekonany, czy chcę pełnić do końca życia rolę zwyczajnej marionetki. Bibliotekarz był na to nazbyt ambitny, dlatego też zdecydował się pokierować swym przeznaczeniem w satysfakcjonujący go sposób. Teraz jednak siedział przy niepozornym zbiorze książek, które wciągały go bez reszty. Wchłonięty kolejnym tonem, wpatrywał się na wyrazy, łączące się w logiczne zbiory zdań i z zainteresowaniem rozkładał je na czynniki pierwsze. Uśmiechał się nawet delikatnie, przesuwając opuszkami palców po zżółkłych kartkach. Napawał się tą wszechobecną ciszą oraz odcieniem szarości, który towarzyszył mu od zarania dziejów. Zadrżał instynktownie, kiedy to usłyszał nieznajomy mu głos i od razu odwrócił zamyślony wzrok w stronę mężczyzny. Zerknął na niego pytająco, pozwalając sobie na delikatny uśmiech. - Rzadko miewam tu gości - wytłumaczył się krótko i zmrużył nieznacznie powieki. - Rozumiem, że wieści już się rozniosły?

- Wymiana informacji, pozornie nic nie wartych słów. Strzępków, które po zgromadzeniu, posiadają ogromną siłę sprawczą - skwitował krótko, przyglądając się z zainteresowaniem nieznajomemu mężczyźnie. Jego uśmiech miał w sobie coś zwodniczego i nieszczerego. Tajemniczego. Jaco również się uśmiechał, nie zwracając z początku uwagi na widoczny siniak. Odważył się dopiero po dłuższej chwili wyciągnąć dłoń w stronę mężczyzny i musnąć ślad przy jego ustach. Samymi opuszkami palców, delikatnie i ostrożnie. Nieśpiesznie - Rzeczywistość to kapryśna kochanka, czyż nie?  -I równie niepozornie wycofał swoją rękę, nie wydając się zmieszany tym, co przed chwilą zrobił. Bezpośrednio wpatrywał się w ślepia mężczyzny poszukując w nich coś, co mogło dać mu jakąkolwiek wskazówkę czy znak. Ślad. Nie odnalazł jednak niczego, poza zwodniczą pustką. - Jak uważasz? Masz do czynienia z kolejnym, wypłowiałym pionkiem, czy może graczem?  - Zacisnął usta w wąską linię, choć na jego twarzy malowała się zwyczajowa obojętność.

Jaco wbrew pozorom, nie miał zamiaru pozwolić na tak frywolne szufladkowanie jego persony. To on grał tutaj rolę mentalnego mata, tylko nikt nie był świadom tego faktu. Wszyscy żyli w wykreowanym przez młodzieńca obrazie rzeczywistości. Tylko on sam wiedział, jaka jest prawda i kim tak naprawdę jest. Do czego jest zdolny, ile krwi miał już na rękach. - Nie przeczę - odparł jedynie tajemniczo, wpatrując się na mężczyznę z wymalowaną obojętnością. Brak głębszych emocji był innowacją, gdyż wyrażanie swoich uczuć było piętą achillesową młodzieńca. Teraz wydawał się ich pozbawiony, całkowicie wyzbyty. Perfekcyjny w tejże prostocie. - A co jeśli pionek był od początku graczem i czynił tak, by wcześniej czy później stworzyć własnym imperium? Można też założyć, że to wszystko jest obłudą, a ja łudzę Cię kłamstwami o triumfie i pozornym zwycięstwie. Wszystko zależy od Twojego spojrzenia na świat. - Przesunął opuszkami palców po blacie i westchnął cicho. -  Twoja prawda stanie się na tą chwilę i moją, więc nie krępuj się.

- Dlatego też powinno się persony przez pewien czas obserwować i dopiero potem wywnioskować, czy mamy do czynienia z kimś wartościowym. Czy warto dla kogoś takiego zaryzykować i brnąć w tą znajomość. Nie pomylić się przy okazji w swym osądzie. Nienawidzę popełniać błędów, jestem w pewnym sensie perfekcjonistą.  - Zerknął na książkę spod przymrużonych powiek i westchnął cicho. - Czytam wszystko. Niezależnie od tytułu czy gatunku. Książki to doskonałe źródło informacji o ludziach i ich mentalności. Łatwiej wtedy ich rozgryźć i doprowadzić do nieuchronnego szaleństwa.