//Tak tylko na początek powiem, że zmieniłem Crane'owi trochę historię na rzecz forum - usunąłem Gotham i Batmana, ale zostawiłem mu Stracha na Wróble, jego broń i początki działalności przeciwko prawu (klik do Karty :>) W tym uniwersum w którym gramy Crane mieszka w UK i o Jokerze usłyszał z tamtejszych źródeł :>>

Wesołe miasteczka od lat są kodowane w umysłach najmłodszych jako kraina wiecznego, hermetycznego szczęścia. Pełne jaskrawych kolorów, dźwięków pozytywek i roześmianych klaunów, zostawiają we wspomnieniach trwały ślad i przyczyniają się do tworzenia obrazu dzieciństwa jako beztroskiego, wolnego od zmartwień. Czyż nie jest fascynujący fakt, że kiedy człowiek dorasta, wszystkie te wspomniane wcześniej elementy zaczynają pokrywać się pleśnią i są kojarzone z czymś nieprzyjemnym, budzącym niepokój?
Doktor Crane popchnął stanowczo zardzewiałą bramę i z towarzyszącym mu płaczliwym akompaniamentem zawiasów wykonał pierwszy krok na terenie parku. Przywitany przez deszcz, zatęchłe powietrze i wilgoć, niezrażony ruszył dalej, rozglądając się przy okazji. Wszystkie konstrukcje sprawiały wrażenie, jakby miały się za chwilę zawalić - było to w takim razie miejsce atrakcyjne dla "młodych gniewnych". Aż chce się zastanowić, jaki bilans niepożądanych śmierci i niewyjaśnionych zniknięć posiadały te wyblakłe mury.
Słysząc pod sobą nieprzyjemny chlupot i spuścił wzrok. Ścieżka zaczynała powoli się zamieniać w ciemną mieliznę. Już miał przemieścić się na drugą stronę drogi, kiedy katem oka wykrył wśród wilgotnych grudek ziemi pewien obiekt.
Doktor przykucnął, założył ciemne skórzane rękawiczki i wyjął z kieszeni płaszcza pęsetę, po czym spokojnie wydobył z kałuży to, na czym mu zależało. Kartę z wizerunkiem Jokera.
Chociaż jego twarz nie drgnęła pod wpływem żadnych emocji, w środku poczuł silną satysfakcję. Przynajmniej wiedział, że idzie w dobrym kierunku.
Mężczyzna szybkim ruchem nadgarstka cisnął kartę z powrotem na ziemię i ruszył dalej.

Ostatnio edytowany przez Jonathan Crane (2015-07-14 16:37:24)

Przyspieszająca w miarę cyrkowa melodyjka wskazywała mu drogę. Najwyraźniej Joker był w pełni świadomy jego obecności.
- Uroczy przedwieczór, prawda? - rzucił na powitanie, stając w rozsądnej odległości od platformy. Palce zacisnął na rączce walizki, której powierzchnia zdążyła już zmoknąć i wyślizgiwać z dłoni pod wpływem ulewy. Pozwolił sobie nawet na coś na kształt uśmiechu - Jonathan Crane. Przebywa pan tu krótko, ale już o panu głośno. Gratuluję.

Puścił drażliwe określenia mimo uszu i podążył za mężczyzną, palcami zaczesując wilgotne włosy do tyłu.
- Osobiście nie widzę nic złego w czarnych skrzynkach. Dzięki nim można uchylić rąbka pewnej tajemnicy - zajął miejsce na jednym z krzeseł, a walizkę umieścił koło jednej z nóg mebla. Splótł palce dłoni i ułożył je na podbrzuszu, odchylając się na oparcie - Chciałbym zaoferować panu swoje usługi. Wydaje mi się że mam coś, co może pana zaintrygować - podjął temat, zdejmując z twarzy zaparowane okulary. W takim stanie nie dawały mu za dużo pożytku.

- Zapewniam, że o tej skrzyneczce nie wie nikt niepożądany - odparł opanowanym tonem, zakręcając kciukami w powietrzu małe kółeczka.
Kątem oka dostrzegł słaby błysk scyzoryka w ograniczonym oświetleniu namiotu.
- Czy czegoś pan się boi, panie Joker? - zadał pytanie, bez sprecyzowania czy chodzi mu o obecną sytuację, czy o coś większego.

Crane w ciszy wykrzywił kąciki ust w górę.
- Jestem tylko człowiekiem, panie Jokerze - rozłożył ręce. W przeciwieństwie do rozmówcy nie przeszedł od razu do imion - Oczywiście, że czegoś się boję. Jednak w ostatnich latach lista niebezpiecznie się skraca. Stajemy się coraz mniej ludzcy. I pan, i ja - przyznał przekrzywiając głowę - Szkoda. Nie każdy zdaje sobie sprawę z potęgi jaką daje strach. Ale to... - położył walizkę na kolanach i zaczął wystukiwać na jej krawędzi rytm marszu "Pomp and Circumstance" - ... może takim nieświadomym jednostkom pomóc. Wynalazek mojego autorstwa. Zanim jednak pokażę panu działanie urządzenia, muszę się upewnić czy jest pan w ogóle zainteresowany moją maską. Jestem pewien, że nikt z nas nie chce marnować swojego czasu - dorzucił, ostatnie zdanie wymawiając wyjątkowo powoli.

// jestem najgorszym graczem roku 2015, postanowione

- Łatwo - wtrącił się w monolog clowna - Aż za łatwo. Wręcz nudno. Strach stawia jakiś cel, i trwałą satysfakcję po jego ukończeniu.
Obserwował kiwającego się towarzysza kątem chłodnego oka. Jedna z nowych twarzy w londyńskich zakamarkach, nieznana i charakterystyczna zarazem.
- Kryminalista, psychopata, nihilista - odpowiedział podobną analizą, sunąc opuszkami kciuków po blokadach zabezpieczających walizki. Uniósł wzrok, kładąc jeszcze zamknięty przedmiot na blacie stołu.
- Sądzę, panie Jokerze, że nie przeżyliśmy jeszcze dostatecznie dużo spotkań przy herbatce i ciasteczkach, żebym mógł użyć specyfiku na panu - ciągął dalej bez cienia uśmiechu - Co więcej, nie wydaje mi się, żeby zadziałał on zadowalająco na pana organizmie, co z jednej strony stanowi pewną barierę i nie naraża pana na błąd jeżeli zdecyduje się pan użyć mojego wynalazku w późniejszych dniach, ale z drugiej utrudnia mi teraz prezentację - spojrzał za siebie, ogarniając wzrokiem panujący na zewnątrz szary harmider - Czy w promieniu stu metrów znajduje się tu jakiś inny jegomość chętny na pokaz sztuczek, oprócz naszej dwójki?