Imię i nazwisko: Rowena MacLeod (a na drugie Soczysty Sarkazm Polany Sosem Koperkowym)


Wiek: 38


Zawód: nikt dokładnie nie wie, czym się zajmuje. Często zmienia profesję i fałszuje dokumenty, co umożliwia jej zatrudnienie w różnych miejscach. Podobno widziano ją już w cukierniach, herbaciarniach, szpitalach, domach pogrzebowych, laboratoriach i przy produkcji francuskiego sera w Nowym Orleanie.


Miejsce zamieszkania: norka w londyńskiej kamienicy, której z nikim nie dzieli, ponieważ mało kto lubi mieszkać z głośnymi intrygantkami, które zamiast mąki pożyczają woreczki rozkruszonych gołębich kostek.

Kilka potrzebnych informacji:
- często udaje miłą, słodziutką kobietę, aby zdobyć zaufanie innych i móc manipulować ludźmi, czerpiąc z tego jak największe korzyści.

- młodość spędziła w szkole prywatnej dla osób szczególnie uzdolnionych. Pisała najpiękniejsze wiersze i opowiadania. Dzięki talentowi pisarskiemu mogła podkreślić swoją indywidualność i utrzeć nosa wszystkim, jak to zwykła mawiać, "skrzeczącym haluksom" z jej rocznika. Świetnie radziła sobie również w przedmiotach ścisłych, choć jej zacięcie do zoologi nieco niepokoiło profesora Roosvelta. Kiedy nikt nie patrzył, podkradała żaby i myszy. Nikt nie wiedział, co robiła z nimi w swoim przydziale na drugim piętrze, ale nikt nie zapomni odoru, który wydzielał się spomiędzy szpary między drzwiami.

- mogłoby się wydawać, że MacLeod jest kolejną bezosobową kreaturą, choć pod ognistymi lokami ukrywa się naprawdę przebiegły umysł pełen zagadek i wiedzy.

- jest wredna, po prostu wredna. Wykorzysta Cię, a później podpali Twój dom. Nawet nie opłaca się jej wybierać strony, choć zdecydowanie bliżej jej do okrutnego tyrana niż pobłażliwego baranka. Twierdzi, że czasami lepiej stanąć pośrodku, aby móc ukręcić gardło dwóm stronom z podobnej odległości.

- kocha czerń, wszystko, co mroczne, wiek dziewiętnasty, długie suknie i czarnoksięstwo. To fanatyczka- rzec by można, ale Rowena nie jest głupia. Choć magia nie istnieje, MacLeod nawet ze starożytnych ksiąg czerpie potrzebną do zawładnięcia światem (no, ewentualnie Londynem) wiedzę. Święcie wierzy, że mądrość średniowiecznych umysłów ułatwi jej zrozumienie otaczającego świata, którego często nie pojmuje.

- jest przebiegła, inteligentna, ma znakomite poczucie humoru, rzadko bywa smutna. Najczęściej udaje, aby być w centrum uwagi, ponieważ, och, "ten nowy szampon czyni cuda, inni muszą to zauważyć i powiedzieć, że wyglądam wyśmienicie".

- jest niestabilna emocjonalnie. Często bywa uprzejma (ponieważ ma ku temu powody, na przykład koniecznie chce tego precla, co tak pięknie lśni w blasku zachodzącego słońca, ale z drugiej strony nie ma ochoty wstawać z fotela. Czasami jednak pragnie czyjejś śmierci, a wtedy robi się nieco gorzej...), choć większość czasu dąży ku swemu nie zważając na uwagi innych. Ma je w nosie. Rowena chce, Rowena dostać. Nieważne, czy ktoś coś pomyśli.

- jest bezwzględna. Z pewnością poświęciłaby życie swojego najlepszego przyjaciela, aby dostać talon na kolejkę górską.

- nigdy nie mówi o swoim synu i udaje, że go nie ma (może to i dla niego lepiej).

- najchętniej popija herbatę, choć herbaty w herbacie mało, ponieważ zawsze coś do niej dolewa. Nikt nie wie, co to jest. Krążą plotki, że Rowena filtruje króliczą krew.

- każdy, kto ją zna, tak naprawdę boi się jej towarzystwa i ma ją za czarownicę. Zawsze robi coś nie tak: podkłada woreczki z sianem, zastyga w milczeniu na całe godziny, zna rozkłady zajęć wszystkich poznanych jej osób, z mieszkania wciąż wydobywają się podejrzane zapaszki, a sama uwielbia nosić przedziwne ubrania, co często spotyka się z ostrą krytyką. Aż trudno uwierzyć, że wiedzie zwykłe życie niezwykłej kobiety w stolicy Wielkiej Brytanii.

"Świat należy do mnie, jestem jedyną królową. Mam wszystko pod kontrolą. Podajcie mi, proszę, herbatki, bo me cudowne gardełko, och, ono nie może spierzchnąć, w końcu tyle mam jeszcze do powiedzenia!"