Pokręciła z niedowierzaniem głową.
- Niesamowity z ciebie człowiek - powiedziała, z lekkim uśmiechem na ustach. - Co jeszcze jesteś w stanie... zobaczyć w mojej osobie?
W sumie sama nie wiedziała, po co zadała to pytanie. Być może chciała go sprawdzić.

Słuchała w skupieniu, nie mogąc powstrzymać uśmiechu, który wpływał na jej usta.
- Owszem, maluję i żyję z tego. I tak, mam też inne źródło zarobków - przyznała otwarcie, wygodniej siadając na krześle. - Od niedawna uczę gry na gitarze. A tajemnice ma każdy - powiedziała spokojnie, jakby była to najnormalniejsza rzecz pod słońcem. - Ty pewnie też masz.
Musiała przyznać, że była pod wrażeniem.

- Na lekcje rysunku przychodzi wiele osób. Począwszy od dzieci, na starszych osobach kończąc. Praca dobrze opłacana - tu nie kłamała. - Ukrywać coś przed tobą? Dlaczego miałabym to robić? - uniosła lekko brew, uśmiechając się pod nosem. - Jak na razie nie mam czego ukrywać.
Dopiła do połowy swoją kawę.

- Może nie otwarta, ale... jak na razie wiesz o mnie tylko tyle, czym się zajmuję i kto jest moim ulubionym kompozytorem. Żadnej tajemnicy jak na razie ci nie zdradziłam - wyprostowała wygodnie nogi pod stolikiem, ale nie na tyle, by wyglądało to niegrzecznie. - Poza tym, to zwykła rozmowa, nie przesłuchanie.
Uśmiechnęła się lekko i upiła łyka kawy.
- Dodam również, że jak na razie nie zapytałeś o nic, co mogłoby do sekretu i tajemnicy nawiązywać.
No dobra... Wspomniał o profesji. Nie wiedział tego, że jest zabójczynią. I niech tak pozostanie.

- Być może - wzruszyła ramionami, dopijając kawę. Dziś była wyjątkowo dobra. Ciasto z resztą również.
Co do Holmesa... Cóż, zawsze mogło się rozmawiać gorzej. Narzekać nie mogła, ale specjalnie szczęśliwa też nie była. Uznała jednak, że lepsze to niż wkroczyć na wojenną ścieżkę. Chociaż... Chyba już na owej była, bo nie można było nazwać inaczej pracy u Moriarty'ego i rozmawianie z jego wrogiem.
Rozejrzała się spokojnie po pomieszczeniu.
- Gdyby nie to, że miałam ochotę na kawę, pewnie nigdy bym tu nie weszła. Za jaskrawo - dodała, mrużąc oczy.

Zaśmiała się po chwili.
- Ach, żartuję przecież - machnęła dłonią i również spojrzała na zegarek. Jej czas również minął, za kilkanaście minut miała być na kolejnym spotkaniu. - Mój czas niestety też minął. Za kilkanaście minut mam zajęcia.
Wstała i chwyciła za swoją torbę.
- Miło się rozmawiało - przyznała z uśmiechem. Szczerym uśmiechem, nie to co jego. Wyciągnęła do niego dłoń na pożegnanie. - Być może do zobaczenia, panie Holmes.

Odprowadziła Sherlocka wzrokiem i poczekała, aż wyjdzie, po czym wzrokiem poszukała baristy, który wydawał mu kawę. Podeszła do niego.
- Wiesz komu to przekazać - dyskretnie włożyła w jego dłoń karteczkę i odwróciła się, ruszając do wyjścia.
Jednak w jakiś sposób udało jej się zainteresować Holmesa. To już jakiś plus.