Czarny suv powoli toczył się zniszczonym betonowym pasem zmierzając w stronę najdalszego, a zarazem najmniejszego z hangarów. Samochód zatrzymał się przed szerokimi drzwiami. Dwaj mężczyźni wysiedli by je otworzyć, samochód tak samo powoli wtoczył się do środka. Mężczyźni rozejrzeli się jeszcze i weszli do środka, drzwi zostawili otwarte. Mycroft wiedział kogo wybrać, ci ludzie nie zadawali pytań. Właściwie zachowywali się tak, jakby wcale ich tutaj nie było. I tak to miało wyglądać, mieli stać się powietrzem na tych kilka krótkich chwil.
Holmes odetchnął głęboko, gdy drzwi z jego strony stanęły otworem. Zanim wysiadł spojrzał jeszcze na wyświetlacz telefonu, zostało tylko poczekać.

Oparty plecami o bok samochodu obserwował bacznie sylwetkę mężczyzny, dopóki ten nie podszedł bliżej. Odepchnął się lekko i skinął na dwójkę ukrytą w cieniu. Podczas gdy tamci wydobywali z bagażnika samochodu ciało zapakowane w czarny plastikowy worek, Mycroft postąpił dwa kroki do przodu. Nie odzywał się dopóki mężczyźni nie położyli 'pakunku' pomiędzy nimi.
- To chyba twoje. - wskazał czubkiem buta na nieregularny kształt rysujący się na szarej powierzchni.  - Z tego co wiem, miała siostrę.

- Pracowała dla Ciebie, nie mój problem. - odparł sucho. Wbił dłonie do kieszeni spodni podchodząc kilka kroków bliżej. Faktycznie, było coś jeszcze, co postanowił mu przekazać osobiście, chyba właściwie tylko po to, by jakoś dojśc do porozumienia. Nie było mu to na rękę, ale czego się nie robi...
- Pan Suicide. - odezwał się, a echo poniosło jego głos wokół. - Czy tam Kapelusznik, jak wolisz... Obawiam się, że już się nie zobaczycie.
Utkwił w mężczyźnie uważne spojrzenie badajac jego reakcję.

Zmrużył powieki zakołysawszy się na piętach. Jak zwykle opanowany do końca, profesjonalista chciałoby się rzec. Mi oczu nie zamydlisz Moriarty, przeszło mu przez myśl. Odchrząknął niemal bezgłośnie.
- Mam to nieszczęście sprzątać po moim bracie... - zaczął powoli dobierając słowa. - Arthur Suicide nie żyje. Moje kondolencje.

Zacisnął zęby wytrzymując szaleńcze spojrzenie Napoleona Zbrodni. Spodziewał się tego, właśnie dlatego wolał od razu wziąć sprawy w swoje ręce. Żałował tylko, że nie zareagował wcześniej, wydarzenia z grudnia powinny go były czegoś nauczyć.
- Czego chcesz w zamian? - zapytał krótko przechodząc od razu do konkretów.

Zamarł wbijając w mężczyznę pozbawione wszelkich uczuć spojrzenie. Pozornie bo wewnątrz był mieszanką wybuchową sprzecznych emocji. Przyglądał się Moriarty'emu przez dłuższą chwilę, w myślach analizował wszystkie za i przeciw. W końcu prychnął śmiechem powoli spuszczając wzrok. Czego innego mógł się spodziewać? Prędzej czy później prawda o jego bratanku wyszłaby na jaw, a w tej chwili dzieciak był najbliższą Sherlockowi osobą. Miało go zaboleć.
- I co? Chcesz zabić dzieciaka? Oko za oko, śmierć za śmierć? - odezwał się z drwiną. Przekrzywił lekko głowę, zmrużył powieki. Powoli pokręcił głową. -  Nie... Ty chcesz czegoś więcej.
Mycroft odetchnął głęboko pobieżnie rozglądając się po miejscu, w którym się znajdowali. Bezpieczeństwo kraju za cenę jednej, tylko jednej osoby? Nie takie decyzje musiał już podejmować w swoim życiu.
- Mam warunek. Jeżeli chłopak wróci żywy... Reszta leży w twojej... kreatywności.

Skinął głową ostatecznie przystając na tę propozycję.
- W takim razie jesteśmy w kontakcie. - odparł odwracając się w stronę samochodu. Kierowca czekał już w aucie, podobnie jak jeden z jego pracowników. Drugi stał obok spoglądając na niego wyczekująco. No tak, musiał dopilnować dzisiaj jeszcze jednej ważnej sprawy.
- Żegnam, panie Moriarty. Cieszę się, że w jakiś sposób się rozumiemy. - powiedział odwracając się jeszcze w stronę mężczyzny, po czym wsiadł do samochodu. Silnik zawarczał cicho i po chwili Moriarty został sam w pustej sali. Tymczasem Mycroft uśmiechał się do swoich myśli. Wszystko powoli wracało na swoje miejsce, zaczynało iść zgodnie z jego planem.
[zt]