*w panice szuka chusteczek żeby zetrzeć fontanne krwi z telefonu :: *

Utknęli na tej cholernej planecie.
Planeta posiadała dwie cechy, których obaj jednako nie trawili. Po pierwsze, utknęli na niej, a po drugiej, była to prawdopodobnie jedyna we wszechświecie planeta, na której Doktor, ba, dwóch Doktorów, wylądowali, a nie działo się na niej absolutnie nic.
Planetę pokrywała trawa. Absolutnie najnudniejsza możliwa roślina. Nie ma nic ciekawego w trawie. W istnieniach, które się nią żywią, której w niej mieszkają i owszem. Ale tutaj była tylko niezamieszkała trawa. Na zielonej trawie stała niebieska budka i to wszystko. W dodatku wyglądało na to, że najbliższa gwiazda, mogąca zapewnić dzień, a zatem może, wywołać aktywność życiową czegokolwiek, znajdowała się po drugiej stronie.
Była więc noc. Pełna gwiazd. W absolutnej ciemności lśniły one jasno i wyraźnie. Gwiazdy, galaktyki, miliony pulsujących życiem światów...
A oni siedzieli na nieprawdopodobnie nudnej trawie, bo TARDIS, jak każda kobieta, miewała gorsze chwile i musiała się naładować.
Tak naprawdę, mało mieli okazji tak po prostu... pobyć razem. Tak... poza TARDIS, poza łóżkiem. Tak... Wyjść z TARDIS i nie rzucić się w wir zdarzeń, nie spotykać fascynujących istot...
Po prostu usiąść na trawie, na cholernie nudnej trawie i patrzeć się na siebie. W absolutnej ciszy tej bezkreśnie nudnej planety.
Więc... Co lubisz jeść? - zapytał nagle 11, patrząc jak jego poczochrane kochanie dzieli źdźbło trawy na chyba szóste włókienko. Zdaje się, że bezczynność i nuda denerwowały go tak samo... Cholera, nawet nie mieli głupiej kosiarki.
Co? - Doktor o nieprzyzwoicie seksownej fryzurze, podniósł wzrok znad swojej „florystycznej” pracy.
No... - Podrapał się po głowie. - W sumie to nie wiem tego. Ja lubię paluszki rybne z waniliowym sosem... Ale czy... Jak byłem tobą, też tak było? To znaczy... Chyba tego nigdy nie próbowałeś... nie? - Rozmowy tego typu, chociaż rzadkie, zawsze były krępujące.
Nie... To znaczy, nie próbowałem, ale nie sądzę, by mi smakowały... - Odpowiedział 10, nieznacznie się rumieniąc. I znów zapadła ta niemożliwa cisza.
Myślisz czasem o nich? - Zapytał w końcu 10, cichym, niepewnym, niepodobnym do niego, głosem.
O kim?
O... no wiesz, poprzednich nas. Poprzednich Doktorach. - 11 skinął głową na znak, że rozumie.
Tylko o nim. O tym, który zniszczył Gallifrey.
No... - zmarszczył się 10 po swojemu. - Koniec końców nie zniszczył.
Tak... - Uśmiechnął się czule mężczyzna z muszką. - Bo go powstrzymaliśmy. Powstrzymaliśmy siebie.
To był dzień... - Westchnął posiadacz włosowego porno, wyciągając się na trawie i patrząc w gwiazdy. - Chcę już stąd lecieć... - jęknął jak znudzone dziecko. Jego drugie ja przesunęło się ze swojego miejsca i ułożyło obok, opierając się na łokciu. Wpatrywał się z uśmiechem w twarz 10. Palce wplótł w jego włosy, przejechał dwoma po skroni i kościach policzkowych, a potem po wargach. Białe zęby kochanka lekko chwyciły opuszki palców, za słabo, by spowodować ból, wystarczająco, by nie mógł ich cofnąć. Ich oczy spotkały się, gdy 10 patrząc 11 w oczy, powoli objął jego palce ustami i lekko zassał. Ten zaśmiał się w odpowiedzi.
Nie kuś... - Szepnął.
Dlaczego? - Zapytał uwalniając palce. Nie zamierzał jednak czekać na odpowiedź, tylko chwycił czerwoną muszkę i przyciągnął kochanego do siebie. Wpił się w jego usta, powoli, ale natarczywie, wsuwając język do jego ust. Usłyszał pełne aprobaty westchnienie.
Cóż, jeśli planeta była nieinteresująca a trawa nudna... Zawsze można było to zmienić. W końcu, czego więcej im było trzeba, niż siebie nawzajem?
11 Złapał mocno jego włosy, szarpiąc niemal boleśnie, ale nie przerwali pocałunku. Całowali się zachłannie, odrywając usta nie na dłużej niż milisekundy, niemal zrywając z siebie ubrania, jakby cały wielki wszechświat czekał na ich powrót z niecierpliwością, a więc trzeba było się śpieszyć, wyrywać wszechświatowi każdą cenną sekundę...
Bo wszechświat tylko czekał, aby wszystko zakończyć.