- Trup powiadasz? - powtórzyła zdyszana Jena, kiedy po mokrym biegu, zatrzymała się koło Arthura. Oparła dłonie na biodrach i spojrzała przed siebie. Zdała sobie sprawę z tego, co widzi i aż dreszcz ją przeszedł. Robiło się co raz bardziej niepokojąco.
- Ten to dopiero musiał się spieszyć... Słyszeliśmy go, a może ją...? -  zawahała się. Zrobiła kilka kroków do przodu,a by również przyjrzeć się już okrytemu ciału.

Poapatrzył krytycznie na ciało kobiety. Ku jego rozaczrowaniu była brzydka. Troszkę osłabiło to jego entuzjazm. W końcu o ile przyjemniej patrzy się na piękno, które zgasło? Pozwala to w pełni uświadomić sobie jego ulotność.
- Kim ona była - zapytał, siląc się na zaniepokojony ton

Doktor tymczasem spokojnie założył okulary i zaczął studiować wyciągnięty z nie wiadomo skąd, dokument, jakby nie znał idealnie jego treści. Znał, ale chyba chciał dodać sobie autentyczności.
- Suzette Cliford, w rzeczy samej. Lepsza byłaby mniej martwa, ale no cóż, nie wszyscy mają coś takiego jak wyczucie - powiedział z niesmakiem - naprawdę, ten zniewieściały chłopiec poradziłby sobie lepiej, taka moja opinia, gdyby ktoś chciał ją poznać. Ale nie! trzeba to było dać jakimś... rzemieślnikom. A teraz co? No jasne, ze wszystko będzie na mnie! - zrzędził niczym stara baba, aż w końcu, złapał ciało, przerzucił przez plecy i ruszył z powrotem na cmentarz.

Patrzyła na odchodzącego doktora z narastającym znużeniem. Odkopywanie nieboszczyków, zbieranie świeżych ciał... mógłby je chociaż jeść, serio, byłoby ciekawiej.
Chwila tego typu przemyśleń pozwoliła Jenie na chwilę zapomnieć o strachu. Szła, dorównując tempem Arthurowi.
- Jedziesz w gości i nawet nie wiesz do kogo? - spytała zaczepnie. - Co tu dużo mówić, Suzette była córką Augusty Cliford, tej chorej psychicznie, która popełniła samobójstwo. O niej musiałeś słyszeć. Z tego co słyszałam wynika, że rodzina panienki - skinięciem głowy wskazała na ciało tejże - planowała teraz wydanie jej za mąż. Dziewczyna chyba nie była zbyt szczęśliwa z tego powodu. Cóż, teraz już nie ma się czym martwić.
Ciekawa odpowiedzi doktora, wbiła spojrzenie w szarobury krajobraz rozciągający się tuż nad jego głową. Jakoś nie potrafiła ot tak patrzeć na ciało martwej arystokratki, a widok postaci Jieryzabilirda wcale jej nie uspokajała.

Kucnął przy ciele, gdy tylko doktor je odłożył i delikatnie pogłaskał policzek Suzette, samymi opuszkami palców.
- Jak zmarła? - zapytał Zaciekawiony - I właściwie czemu nie mogła leżeć tam gdzie wcześniej?

- Zaraz, co? Mógłby pan powiedziec wszystko od początku? Jaki wypadek i po cholerę to ciało

(hej morgan)
- Dobra nie mam za bardzo czasu na takie rozmowy. Oficjalnie panna Cliford jest martwa po otruciu się bardzo nieprzyjemną trucizną. Nieoficjalnie jest martwa, bo uderzyła w drzewo. A stan miał być taki, że miała być żywa, najwyżej lekko obita.