Wiedza była najdroższym 'przedmiotem', jaki istniał a świecie. I książkowa - na temat tego czym jest Welwiczia, jak zbudowany jest silnik, i co wpływa na zachowanie tłumu, jak i ta z życia wzięta - kto co zrobił, robił i dlaczego. Niewiele osób to docenia, a on miał szczęście spotykać osoby, które uwielbiały informacje. Miał tu na myśli Irene, która bez problemu owinęła sobie wokół palca królewską rodzinę, tylko dlatego, że mogła. Zapewniła sobie odrobinę bezpieczeństwa i nieco więcej kłopotów, fakt, jednak zrobiła to z klasą. Gorzej z Magnusenem. Postępował elegancko, dokładnie i z precyzją, dysponował wspaniałym zasobem informacji na temat każdego, kto wydawał się być mu w jakiś sposób użyteczny. Skończył z kulką. Detektyw zauważył związek między kłopotami a wiedzą i nie przejął się zbytnio - wystarczy być ostrożny. Cały CAM nie docenił jego osobę jako wroga. Jego problem.
Jego nowy znajomy też lubił wiedzieć więcej. Ciekawe jak ta ciekawość się skończy. Zwykle nigdy nie wróżyła nic dobrego.
Skierował spojrzenie na rozmówce.
- W takim razie liczę na owocną współpracę - powiedział nie spuszczając z niego wzroku. Poczekał aż wyjdzie, rzucając krótkie 'do zobaczenia' na pożegnanie. Upewnił się, że wizytówka była w odpowiednim a więc bezpiecznym miejscu, dopił herbatę i wyszedł kierując się s stronę Baker Street.

Janine szła z naprzeciwka, jak to ona zapatrzona w wyświetlacz telefonu. Nie zwracała uwagi na świat dookoła, a skutkiem było to, że wpadła na biedną Molly.
-Jezu, przepraszam, nie chciałam.- pisnęła szybko chowając telefon. Zauważyła, że podczas zderzenia z torby Molly wypadło kilka książek. Janine kucnęła i zaczęła je zbierać z ziemi.
-Strasznie Panią przepraszam- powiedziała jeszcze raz.

-Hm?- mruknęła unosząc głowę i wpatrując się w twarz kobiety. Dopiero teraz skojarzyła tą buźkę, przystrojoną w piękną fryzurę i dużą,żółtą kokardę.
-Molly Hooper?- zapytała podając jej ostatnią leżącą na ziemi książkę.

Tak, tak to ja. - uśmiechnęła się do niej.
Nie miałyśmy jeszcze okazji porozmawiać, ale Sherlock dużo mi o Tobie opowiadał...- powiedziała poprawiając żakiet który miała na sobie.

Milczała przez dłuższy moment.
-To... -zaczęła- Masz może trochę wolnego czasu? Chciałabym wynagrodzić Ci... ten wypadek. Kawa lub ciastko? Masz ochotę?-zapytała uprzejmie-

-Świetnie, chodź, znam świetną kawiarnię niedaleko, chodźmy. - poszły w stronę kawiarni.

Ostatnio edytowany przez Janine Hawkins (2015-12-29 17:02:10)