Hipsterski sweterek, okulary-kujonki, wzrostem też nie powalał, chociaż to ostatnie mógłby jeszcze nadrobić sylwetką. Niestety ta też pozostawiała wiele do życzenia, jeśli mielibyśmy porównać Q do stereotypowego obrazu mordercy czy sadysty. Ot, taki sobie nerdzik zamknięty w wirtualnym świecie. Kto by pomyślał, że jest zdolny do jakiegokolwiek okrucieństwa poza co najwyżej namiętnym łamaniem kręgosłupów w Mortal Kombat. Prędzej pierwszy lepszy ankietowany przechodzień powiedziałby, że ten oto osobnik zemdleje na widok kilku kropel krwi.
A prawda jak zwykle leżała gdzieś po środku.
Owszem, Q do widoku krwi był przyzwyczajony, jeszcze w czasach MI6 nie raz obserwował, jak któryś z agentów wracał po misji ledwo żywy (zwłaszcza Bond), ale sam w sobie był raczej pacyfistą. Pomagał zwalczać złych gości, by nie krzywdzili innych niebezpośrednio, sam nigdy z nikim nie walczył.
Ale kiedy do akcji dołączyła jego druga świadomość, o polarnie odwrotnym charakterze...
Nazywany przez innych Hyde'em, mężczyzna w ciele Q kochał sprawiać innym ból. Normalnie nie miałby wielu takich okazji, ale skoro Quinn stanął po stronie Moriarty'ego... Cierpliwie czekał na każdy cynk o kolejnym mięsku do krojenia. Tak było też tym razem.
Przyszedł do pustego magazynu, zastukał w umówiony sposób i wszedł do środka, trzymając aktówkę w ręce.
- Cześć - przywitał się z Moranem i Werą, nawet nie próbując zmyć szalonego uśmieszku z twarzy. - Co tu mamy dobrego?

Ostatnio edytowany przez Quinn Palmer (2015-05-11 20:44:36)

- Ooo witamy towarzysza, cóż za miła niespodzianka- skinęła mu głową obchodząc ofiarę- ja bym się raczej skłaniała ku próżni, Tiger. Czy ktoś odczyta temu tu "akt oskarżenia" czy nie bawimy się dzisiaj w biurokrację ? -wyciągnęła zapalniczkę i zaczęła wolno podgrzewać ostrze.

Z kieszeni starych jeansów wyciągnął zwiniętą kartkę papieru i rozwinął ją, podchodząc do okna.
- Skoro chcecie wiedzieć... Drogi panie Riffle, zapraszamy pana do całkiem tradycyjnego piekła, a niech nam będzie wolno stworzyć tu jego przedsionek - wyszczerzył się wesoło w kierunku denata. - Był pan idiotą, jeśli myślał pan, że naszego szefa można przechytrzyć. Podpisałeś umowę, Riffle. On da towar i usunie konkurencję, ty dasz... inne dobre rzeczy w zamian.
Dealer zadrżał i widać to było nawet mimo więzów, rozciągających go w raczej bolesny sposób między podłogą a belką pod sufitem.
- Oddałem mu! Oddałem według umowy!
- Gówno, nie oddałeś. Umowa skończyła się miesiąc wcześniej - Sebastian zacmokał z dezaprobatą.  - Niegrzecznie, Riffle.

- Czyli mamy tu pana "Och, jestem taki sprytny, będę mądrzejszy od wszystkich i oszukam króla Londynu!". Hm, to jednak troszkę ciut długie imię. Ale nazywanie cię dalej Rifflem oznaczałoby, że jeszcze tu cokolwiek znaczysz... - zwrócił się do ofiary.
- Pan Naiwniaczek. Co myślicie? - popatrzył na współtowarzyszy. - A zresztą... I tak nie będziesz mieć nagrobka, więc po co mu jakiekolwiek imię? Nie możemy naszemu klientowi pozwolić dłużej czekać. - Posłał kopniaka prosto w jego nerkę, po czym podsunął stolik na kółkach na którym rozłożył sprzęty ze swojej aktówki - Częstujcie się, jeśli chcecie - dodał, wyciągając zestaw do wyrywania paznokci.

- Dzięki Seba, zawsze zadbasz o te niuanse - skinęła mu głową, po czym skierowała głodne spojrzenie na więźnia i w kilku szybkich cięciach pozbawiła go koszulki, nie dbając o to czy nagrzane ostrze nie przypali nieco skóry tu i ówdzie. Kiedy zakończyła ten zabieg obeszła tego idiotę i wbiła nóż pod łopatką, wycinając głęboką, wyraźną koronę - znak firmowy rodzinki. Po chwili powtórzyła zabieg pod drugą łopatką, tym razem poświęcając mu więcej uwagi. Kiedy skończyła odsunęła się na odległość ramienia, żeby podziwiać swoje dzieło - stylizowaną literę "W".
- Chociaż pod koniec życia nabierze jakiejś wartości estetycznej. - zaśmiała się radośnie, szaleńczo.

Pokiwał głową, przyglądając się wzorom pod łopatkami wrzeszczącego z bólu mężczyzny. Sam jak na razie szukał wystarczająco ciekawego ostrza w swoim zestawie. W końcu wybór padł na zakrzywione w kształt sierpa, z wyjątkowo ładnie - i ręcznie - wykonaną rękojeścią. Snajper sprawdził palcem, czy jest wystarczająco ostry i zaczął zdzierać skórę z ramienia Riffle'a, we wzór widniejący na ramieniu byłego pułkownika - tygrysie pasy. Przewrócił oczami na kolejny wrzask, formułujący się w słowa: "przepraszam", "proszę", "błagam", "ja nie chciałem" i tym podobne.
- Wyrwij mu ktoś język, skurwysyn się nie zamknie jak go proszą.

- Heeej, teraz nie będzie tak ładnie krzyczał - zmartwił się Hyde, a ostatni paznokieć poleciał gdzieś na ziemię.
- Zostawcie i dla mnie trochę miejsca na pseudonim artystyczny, co? W końcu to też moje dzieło! - Sięgnął po skalpel, swoje najbardziej precyzyjne narzędzie, by polać go spirytusem i wzdłuż linii obojczyków wyciąć napis "Hyde mnie upiększył". Nie musiał się przejmować tym, że ktoś go rozpozna, w końcu to był przydomek dla jego "gorszej" strony osobowości, znanej tylko wśród ludzi Moriarty'ego. A ten oto i delikwent tak czy siak już nic nikomu nie powie.
- To wy możecie dalej zajmować się "górą", ja nie będę wam przeszkadzał... Jego stópki też wymagają uwagi. - Odciął jeden z pasków krępujących, by umieścić stopę w imadle, do którego przymocowana była śruba.
- Chyba zaczynam się w to wkręcać - zaśmiał się, pozwalając, by metal powoli zaczął przebijać jego stopę.