Mary kręciła się raz po raz na fotelu, słuchając z zainteresowaniem opowieści młodego hrabiego. W bogato urządzonym gabinecie czuła się jak - jeżeli można to niekonwencjonalnie ująć w słowa - ziemniak wrzucony do eleganckiej sałatki z owocami. Nie przeszkadzało jej to jednak w rozkoszowaniu się ciężką atmosferą zagadki niczym z klasycznych kryminałów (chociaż uczucie ciężkości mogła powodować także upiorna szkocka pogoda i paczka precli, które dziewczyna zjadła podczas podróży). Przede wszystkim jej samopoczucie mocno podbudowało zaproszenie przez Sherlocka do całej misternej zabawy.
Teraz odezwała się po raz pierwszy od wejścia do gabinetu, splatając dłonie na kolanach.
- Jestem pewna że przedstawienie przez Jaśnie Pana rodzinnych... spraw - uśmiechnęła się lekko i zaczerpnęła nieco powietrza - ... znacznie nam pomoże. Czy znane są granice do jakich może posunąć się Suzette?
Pytanie Sherlocka podbiła kiwnięciem głową.

Wyjazd z Sherlockiem i Mary był dla Molly bardzo niespodziewany, ale w tym pozytywnym sensie. Wizja opuszczenia ma chwilę Londynu i chłodnego budynku Bart's na rzecz tajemniczej, posiadłości szkockiego arystokraty była dla niej zarówno ekscytująca, jak i nieco niepokojąca. Głównym powodem jej niepewności była głupia myśl, czy aby na pewno nadawała się na towarzyszkę w takiej "wyprawie". Dręczyła ją ona całą chwilę podczas, której patolog zdążyła zaparzyć dwie kawy, wrócić z nimi do laboratorium i oznajmić Sherlockowi, że z chęcią z nim pojedzie. Zaraz po tym nastąpiła fala ekscytacji, która trwała aż do następnego dnia, kiedy wraz z detektywem i młodszą koleżanką wsiadła do taksówki. Co prawda w ciągu długiej podróży do posiadłości hrabiego, na nowo obudziły się w niej wątpliwości, ale kiedy tylko opuściła samochód i pobieżnie zapoznała się z okolicą (całe pół minuty zanim wprowadzono ich do zamku), stłumiła je i aby samą siebie przekonać, że dobrze postąpiła nieznacznie podniosła kąciki ust.
Czar prysł, kiedy weszła do gabinetu hrabiego.
Pełna mieszanych emocji siedziała prosto na krześle i ze skupieniem przysłuchiwała się rozmowie, zwracając szczególną uwagę na słowa gospodarza .Przeniosła spojrzenie ze wspaniałych regałów i kątem oka zerknęła na Marysię i Sherlocka. Z ulga zauważyła, że nie tylko ona czuje się w danej sytuacji niezbyt pewnie. Oparła się o swoje krzesło i wróciła spojrzeniem do hrabiego.
- Oczywiście. Umiemy dotrzymać sekretu - głośno zapewniła. - Ta kolejna sprawa jest tą najważniejszą?

Zastukał palcami w blat biurka, jakby się zastanawiał co i ile dokładnie, muszą wiedzieć.
- Śmierć mojego ojca nie do końca była dziełem przypadku. - Podjął w końcu, lecz jasne było, że akurat w ten aspekt nie zamierza się zbytnio zagłębiać. - Jak wiadomo, spadł z urwiska i nigdy nie odnaleziono ciała. Uznano, że po prostu porwał je prąd. Jednakże... - Tu urwał, pochylił się i z szuflady biurka wyciągnął białą kopertę. - Mam powody myśleć, że mój ojciec żyje. - Wyjął z koperty złoty, ciężki sygnet i rzucił na blat. - To nasz pierścień rodowy, rzekomo poszedł na dno z ciałem Alexisa Havegraves. Mam też inne przesłanki, by sądzić, że jest wśród żywych. Oczywiście, żadnych dowodów ani podejrzeń, jak przeżył, gdzie jest i co planuje. I to mnie najbardziej martwi.

- Niezwykle, panno Suede. Mój ojciec posiada wiele ciekawych cech, niestety, niewiele dobrych.

- To nie wchodzi w grę. - Uciął szybko Cain. - Ten rodowy sygnet jest... unikalny. Mamy ich mnóstwo, ale ten... Wiem, że ojciec w ten sposób daje mi znać, że żyje.

Przesunęła się nieco bliżej krawędzi krzesła i uważnie spojrzała na sygnet. Wyglądał dość ciekawie, ale nic poza tym - zagadka była równie zagmatwana jak chwilę wcześniej.
- W jakich okolicznościach zmarł... zniknął pański ojciec? Działo się może wtedy coś niezwykłego, niepokojącego w pańskim środowisku? - spytała, wracając do poprzedniej pozycji i znów spoglądając na hrabiego.
Nikt bez powodu nie finguje śmierci. I nikt bez powodu nie wraca do żywych.

Wypuściła z ust nieco powietrza na widok paskudnej pamiątki po Alexisie.
- Więc... co mamy dla pana zrobić? Przewidzieć kroki ojca, złamać możliwe spiski?