- Raczej tak - mruknął tylko, niezbyt delikatnie chwytając za ramiona martwego.
Dość sprawnie przenieśli ciało na parking, choć nie było to zbyt proste dla poszkodowanego Jima. Sebastian w pewnym momencie poprosił grzecznie szefa - używając parę razy słowa "natychmiast", za każdym razem dodając "proszę" - żeby ten puścił nogi trupa. W ten sposób wleczenie go po betonie zgadzało się chociaż w nazwie, a i byli szybciej przy samochodzie.
- Masz kluczyki szefie, weź otwórz bagażnik. Tapicerek mi nim nie zakrwawisz.

Jakie to delikatne, jak pomagać trzeba, co?
Sebastian miał trochę problemów z ułożeniem trupa w bagażniku - głównie dlatego, że to nie było jedyne, co chciał w tym bagażniku mieć - w końcu jednak udało mu się go tam umieścić w jako-tako umożliwiającej zamknięcie klapy pozycji. Chwilę później snajper wsiadł do samochodu, popatrzył zdegustowany na szefa i zapiął pas.
- Musisz palić w moim aucie? - mruknął, przekręcając kluczyk w stacyjce. - Jak nie krew to pety - burknął i wyjechał z parkingu.

(I wziuuuuum do sadyby zt)