Odkąd pierwszy raz postawiła stopę w tej części Londynu, właściwie zakochała się w Soho. Ta wielokulturowość i różnorodność z miejsca przemawiała do ludzi pragnących wolności, a wtedy, po ucieczce z rodzinnego domu była właśnie taką osobą. Jednak dzisiaj nie była tutaj dla rozrywki, nie przyszła tutaj dla teatrów, kin czy klubów. Dziś przemykała bocznymi uliczkami w stronę popularnej chińskiej dzielnicy w poszukiwaniu kolejnego celu. Z narzuconym na głowę obszernym kapturem przemykała sprawnie wśród barwnych grupek turystów i zabawiających ich miejscowych, by zaraz po chwili zniknąć w ciemnym zaułku.
Złoty Smok, tak go nazywali i mało kto znał jego prawdziwe nazwisko. Prowadził w Soho małą restaurację, choć słowo restauracja to za dużo powiedziane. Elaine patrzyła właśnie na podrzędny lokal z ledwie trzymającym się nad drzwiami szyldem, który więcej miał wspólnego  z podrzędnym barem, do którego zaglądają tylko stali nigdy nietrzeźwiejący bywalcy. Ale o to chodziło, odstraszyć samym wyglądem po to by w spokoju prowadzić ten właściwy i o wiele bardziej dochodowy interes. Z którego sporą część otrzymywał James Moriarty. Obrzuciła wzrokiem najbliższą okolicę szczególną uwagę zwracając na wylot ulicy z jej obu stron. Dziś tyko obserwacja, a za kilka dni kolejny pionek zostanie zbity.

Wcisnęła dłonie do kieszeni bluzy przechodząc nieco bliżej lokalu. Przez chwilę zastanawiała się, czy nie wejść do środka, odegrać jakąś scenkę choćby tylko po to, żeby przez krótka chwilę się tam rozejrzeć. Z drugiej strony to byłoby jednak zbyt ryzykowne, a głupio byłoby dać się zabić dla tak błahego powodu. Spojrzała w górę, na okoliczne budynki, obrzuciła wzrokiem mijającą ją grupkę rozchichotanych nastolatek. Odetchnęła głęboko, chyba najwyższa pora wracać. I kiedy już miała się wycofać, dostrzegła swoją przyszłą ofiarę... i jakiegoś młokosa, który usilnie starał się utrzymać nerwy w ryzach. Przekrzywiła lekko głowę, w sumie opłaciło się poczekać nieco dłużej, przyjrzeć się Złotemu Smokowi.... Zmrużyła powieki obserwując jak ten drugi wyciąga plik banknotów jednocześnie strzelając oczami na boki. Otyły Chińczyk roześmiał się w głos, poklepał go po ramieniu, wziął co jego w zamian oddając niewielki pakunek i zniknął wewnątrz lokalu. Natomiast Elaine ruszyła w pewnej odległości za chłopakiem kryjąc się wśród przechodniów.

Szła za chłopakiem na tyle daleko do niego, by jej nie zauważył, a jednocześnie na tyle blisko, żeby go nie zgubić. Zresztą dziwne, że jeszcze nikt inny nie zwrócił na niego uwagi, ciągle rozglądał się na boki przez to tylko zwracając na siebie uwagę. Ze wzrokiem utkwionym w jego plecach, Elaine nie dostrzegła nawet rudowłosej dziewczyny zbliżającej się w jej stronę. Nagle nieco boleśnie wylądowała na bruku jednocześnie tracąc chłopaka z oczu, kaptur zsunął się z głowy, a na usta cisnęło się przekleństwo. Zamiast tego wpatrywała się przez chwilę w sprawczynię całego zamieszania aż w końcu odetchnęła głęboko i podniosła na nogi, kilka osób zdążyło już zwrócić na nie uwagę.
- W porządku... chyba obie jesteśmy całe. - odparła siląc się na lekki uśmiech i rozmasowując ramię. Rzuciła okiem w stronę wylotu ulicy, po podejrzanym nastolatku nie pozostał już nawet ślad.

Do głowy przyszło jej kilka malowniczych przekleństw, których swoją drogą już dawno nie miała okazji użyć. Ukradkiem rzuciła wzrokiem w stronę wylotu ulicy i westchnęła ciężko. Cóż, okazja przepadła. Szkoda, bo chłopak wyglądał na takiego, co wygadałby wszystko, byleby tylko nie oberwać. Spojrzała na dziewczynę niepewnie, jednak skinęła głową, choć z ociąganiem. Zresztą, dzisiaj już i tak niczego nie załatwi.
- Niech będzie... Znasz tu jakiś dobry lokal? - zerknęła na nią marszcząc czoło. Jakby się dostatecznie przyjrzeć... wydawała się dziwnie znajoma.

No cóż, Elaine nie miała nawet podstaw by domyślać się z kim ma w tej chwili do czynienia, choć intuicja podpowiadała jej by mieć się na baczności co tylko potwierdził ten wymuszony śmiech dziewczyny, który przed chwilą rozbrzmiał jej w uszach. Odpowiedziała jej zdawkowym uśmiechem po chwili odwracając wzrok.
- No cóż, nie znam Londynu jeszcze na tyle dobrze, a co dopiero Soho. - skłamała gładko zerkając na nią krótko.

- Cardiff - odparła uśmiechając się przy tym lekko. Kłamstwa, im bliższe prawdy tym lepsze - to pierwsza zasada, której uczą szkoląc młodego agenta. Jeżeli tego nie potrafisz, to w najlepszym razie skończysz w administracji, co wcale nie jest takie złe patrząc z perspektywy czasu, ale też nie dla wszystkich.  - Chociaż większość życia spędziłam we Francji, te ojcowskie wyjazdy służbowe... Amy - przedstawiła się wyciągając dłoń ku dziewczynie.

- Rachel? - powtórzyła machinalnie zwalniając kroku. Już drugi raz tego dnia słyszała to imię. Przypadek? Elaine nie wierzyła w przypadki, choć prawdopodobieństwo, że idąca obok niej dziewczyna nosi nazwisko Suicide było właściwie znikome. Mimo to  poczuła nieprzyjemny dreszcz na plecach, wciąż miała w pamięci tę krótką rozmowę z Arthurem o siostrze.
- Tutaj? - odchrząknęła cicho by zamaskować zdradliwe zaskoczenie. Obrzuciła spojrzeniem kawiarnię,  całkiem dobrze ukrytą pomiędzy sklepikami z pamiątkami.