Joker zaśmiał się, słysząc pytanie mężczyzny.
- Gdybym nim był, nie musiałbyś się mnie obawiać... - przerwał w pół słowa detektywowi. Po czym słysząc dalszą część powiedział: - Tak, tak, tak... mam zupełnie inne interesy niż rozśmieszanie. W sumie to zabawianie tłumów nie jest moją dobrą stroną, ale zabawiać można w różny sposób, jak np. wysadzenie w powietrze pałacu Westminister...są pewni ludzie.  I to by było coś. Powtórka z przeszłości... Ale nie o tym! - w końcu przestał mówić od rzeczy i oblizał wargi. - Chodzi o to, że  przychodzę tu nie w sprawie jakiegoś zaginięcia, bądź jakiejś detektywistycznej sprawy, tylko w sprawie... twojego największego przeciwnika. Może chciałbym ci pomóc w ,,zneutralizowaniu" go. - powiedział tajemniczo, zagryzając wargę. - Oczywiście potrzebny jest plan...

- Może jeszcze nie, ale to tylko kwestia czasu... Na razie jestem... potulny jak baranek? - zapytał sam siebie, robiąc zamyśloną minę.
- A...a... i to jest najlepsze! Bo widzisz - jeśli nie będziesz zainteresowany - to już mnie nie ma. Znajdę kogoś innego - a kto będzie najbardziej nadawał się do przyjęcia mojego paktu? - uśmiechnął się szeroko. Zadając niejako bardzo oczywiste pytanie. - Dałem ci szansę. Wiem, jak dobrzy w tych czasach mają źle, a ja i tak dawno nie składałem propozycji, komuś tak bardzo przestrzegającemu prawo jak pan, panie Holmes. - zaczął wywijać młynki palcami.

Gdy tylko usłyszał ostatnie zdanie, zaśmiał się szaleńczo. Następnie biorąc przykład z Sherlocka, usiadł normalnie na fotelu, a nie na oparciu.
- Właśnie tutaj jest problem... bo niby nie pomagam dobrym, raczej jestem czarnym charakterem...Ale! - wyciągnął w kierunku Holmesa palce wskazujące, jakby strzelał z nich do niego. - Nie znaczy, że masz całkiem dozwolone przez prawo pomysły, a to już jest zachęta... - uśmiechnął się szeroko. - A kto powiedział, że nie mogłem zwariować? W końcu... już jestem wariatem, a moje decyzje nie są całkiem jasne... chyba za dużo mówię... - zmarszczył brwi. - A i jeszcze jedno - jeśli pan M. nie zachęci mnie do współpracy, to raczej też mu podziękuję... - wzruszył ramionami. - Na razie szukam sobie osób, które będą ze mną rozrabiać... to też jest jakaś rozrywka. A właściwie początek, jakby na to spojrzeć z innej strony... - im więcej mówił, tym bardziej miał wrażenie, że nie ma pojęcia, o czym chciał mówić. - Więc tak, czy siak - będę gdzieś w pobliżu, ale takiego wariata, lepiej mieć pod ręką. Rzuca zupełnie inne światło na sprawę... Mówię bardziej jak jakiś detektyw a nie psychol... Może w gruncie rzeczy, nie jestem wariatem? - zapytał Sherlocka, mrużąc przy tym oczy. Ciekaw był, jaką ,,diagnozę" bądź łatkę przypiął mu już Detektyw.