Otworzył oczy i zamrugał parę razy chcąc przyzwyczaić oczy do ciemności. Wilgotne powietrze, zapach i wygląd pomieszczenia wskazywały na to, że znajdował się w podziemiach. W dodatku dość starych, oświetlonych przez ogień.
Powoli podniósł się i rozejrzał się dokładniej walcząc z pozostałościami otępienia po gazie jakiego nawdychał się będąc w komnacie. Poruszył dłońmi, czując ucisk w okolicy nadgarstków krzywiąc się przy tym lekko. Jako, że nigdy nie był fanem zniewolenia starał się uwolnić wciąż przyglądając się pomieszczeniu. Jego uwadze nie uszła ani swastyka, ani postać pogrążonego w nieświadomości hrabi. Przerwał, gdy dostrzegł zarys postaci wychodzącej z cienia. Wyprostował się poznając postać.
- Alexis Havegraves. Jak na martwego, wygląda pan całkiem - przymrużył lekko oczy jakby szukając odpowiedniego słowa - żywo.

Poruszył się znajdując wygodniejszą pozycje i obracając się przodem do swojego rozmówcy.
- Ten głupiec to twój syn - odparł przyglądając mu się - Wiedziałem. Zastanawiałem się tylko dlaczego zależało panu na statusie osoby martwej

- Ale dlaczego? Zwyczajne osoby pragnące odrobiny spokoju czy czasu wyjeżdżają poza miasto - odparł obracając lekko głowę w stronę hałasu i jednocześnie obserwując hrabię. Czy jego rozmówca spodziewał się gości? - Pan wolał się ukryć i wrócić kiedy będzie gotowy. Tylko do czego?

Zmrużył oczy przyglądając się mu. Mały uśmiech mógł podpowiadać, że Alexis nie będzie jak typowy filmowy złoczyńca wyjawiający plan przejęcia władzy nad światem, więc on nie miał czasu, by jak filmowy bohater, uwolnić się i pokonać złą postać ku uciesze (lub smutek) publiczności. Chciał coś powiedzieć, gdy do pomieszczenia wszedł nieznany mu mężczyzna. Zamarł w bezruchu obserwując go i niesioną przez niego Suzette - żywą lub martwą, choć śmiał twierdzić, że druga opcja była bardziej wiarygodna.
Poruszył się i zamrugał napotykając spojrzenie Alexisa.
- Jakie ciało?

Obserwował wszystko mrużąc oczy. Wszystko wydawało się być nierealne, przed chwilą siedział na sali z pozostałymi gośćmi, w towarzystwie Mary i pozostałych. Co się z nimi stało? Kiedy zniknęli? Czy ktoś zauważył jego nieobecność i co dzieje się w zamku? Skąd te cholerne znaki?
Pozwolił na to by jego głowa swobodnie opadła na ramiona i zamknął oczy. Jego głowa sprawiała wrażenie, że zaraz pęknie z bólu, miał więc niewielką nadzieje, że pozbycie się obrazu przyniesie mu chociaż odrobinę ulgi. Zacisnął zęby, gdy okazało się, że to było na marne. Czuł się potwornie i spodziewał się pogorszenia sytuacji. Dlatego nie zwracając uwagi na osoby będące w sali zaczął się wiercić próbując uwolnić ręce za wszelką cenę. Powoli odczuwał bezradność, przecież może coś zrobić i wybrnąć i z tej sytuacji! Szarpnął węzeł raz jeszcze i otworzył oczy wbijając mordercze spojrzenie w mężczyznę przed nim.
- Co, co mi zrobiłeś? - wyrzucił z siebie nie przerywając próby uwolnienia - jakie ciało?

Zmrużył oczy przyglądając się mężczyźnie. Tego najwyraźniej bardzo dobrze bawił widok jaki miał przed sobą. Kiedy został otruty? Nie mógł sobie przypomnieć co i jeśli w ogóle tutaj jadł lub pił. Pamiętał wizytę u hrabiego, później salę w dużą liczbą ludzi. Nie ruszał niczego co mogło by do tego doprowadzić? Może to nie było w jedzeniu i napojach, a w powietrzu? Sposobów było wiele. Skrzywił się lekko i poprawił w miejscu. Wszystko co słyszał zamieniało się w jedno bezsensownie wyrażenie. Przełknął ślinę i spojrzał na niego.
- Jeśli pod pewnymi względami jesteśmy podobni to niech pan zaspokoi moją ciekawość - mówiąc to pośledził wzrokiem buteleczkę - Proponuje mi pan to - wskazał głową na trzymany przez niego przedmiot - wcześniej mówiąc o pewnej śmierci? Cóż, jakie są warunki?

Jego życie będzie zależało od trzech zagadek? W zasadzie przewidywał scenariusz, w którym dojdzie do takiej sytuacji. Nigdy jednak nie myślał, że może on się urzeczywistnić tak nagle. Znalazł się w prawdzie w podobnych wydarzeniach... jednak nie takich jak to. To coś nowego, tego należy się trzymać, nowe doświadczenie, gra o życie. Uniósł nieco głowę, gdy zorientował się, że patrzy na posadzkę i skrzywił się walcząc z zawrotami głowy. Razem z bólem czuł się jak w czasie potężnego sztormu na małej drewnianej łódce, po dwóch nieprzespanych dobach - wszystko zdawało się być, jednak było zagłuszane.
- Kryminalne tak- odparł krótko - Czekam na pytania