Budził się powoli. Powieki wydawały się cięższe niż od normalnego snu. Ból głowy... Cholera, kiedy miał aż takiego kaca? Nie, to chyba jednak nie kac... I ciało jakieś takie zdrętwiałe... Poruszył lekko ręką i już wiedział, że jest związany. Nie najmilszy sposób na obudzenie się, chociaż nie był to pierwszy raz. Zwykle jednak znajdował się na podłodze, a nie na miękkim i z pewnością horrendalnie drogim meblu. Dostrzegł postać, która na początku była dość zamazana, bo oczy odmawiały skupienia wzroku. Jednak i tak postanowił się odezwać.
- Dzień dobry. Kiepska dziś pogoda, prawda?

- Cóż, muszę przyznać, że jest niecodzienna, a przez to i interesująca - uśmiechnął się lekko, zadowolony, że nawiązał jakikolwiek kontakt z lokajem. - Niestety nie, ale przy najbliższej możliwej okazji postaram się nadrobić tę haniebną zaległość. A byłoby to znacznie łatwiejsze, gdybym nie leżał tu teraz związany... Gdyby pan był tak uprzejmy i rozjaśnił nieco moje położenie... Ta uporczywa migrena nie pomaga w myśleniu, a nie do końca rozumiem, co tutaj robię... - Et dalej utrzymywał grzeczny ton rozmowy dwóch dżentelmenów o pogodzie.

- Och. Skłonny jestem jednak stwierdzić, że z uwagi na więzi łączące mnie z panną Clifford, sprawy rodzinne należą do spraw, w które jestem chociażby częściowo zamieszany... Więc? W czym mam nie przeszkadzać?
Ostrożnie, by Edgar nie zauważył, zsunął więzy z nadgarstków na dłonie, badając długość sznura i możliwość wykorzystania go do walki.

- Pańskie słowa kaleczą moje serce... - westchnął dramatycznie i widząc, że Edgara zdecydowanie bardziej interesują puchary niż jego osoba, cichutko i ostrożnie wydostał się z więzów, wstał, po czym złapał za kandelabr i, nie zastanawiając się, machnął mocno, celując w tył głowy służącego.
A ja skaleczę pana, dodał w myślach.

Jeden świst, jeden głuchy brzdęk i nieprzytomny lokaj leciał na podłogę. Et złapał go zręcznie i opuścił wolniej, co by nie narobił więcej hałasu. Odłożył ciężki i nieporęczny świecznik, po czym podszedł do szezlonga i kilkoma zręcznymi kopniakami odłamał drewnianą nogę mebla. Dowiązał ją w odpowiednim miejscu sznura. Prowizoryczna garota gotowa. Ukrył ją za paskiem spodni i zasłonił marynarką. Jeszcze raz rozejrzał się po pomieszczeniu.

Ostatnio edytowany przez Ethan Tassell (2015-12-20 00:13:09)

Skoro Edgar leżał nieprzytomny, Et miał trochę czasu na zbyciu. Czemu nie miałby go wykorzystać na przeszukanie pomieszczenia? Delikatnie tylko uchylił drzwi i przystawił świecznik. Nie chciał dopuścić, by drzwi znów mu się zamknęły. Zaczął przeglądać półki.

*oj bo bedzie karniak za opierdalanie się*