Centra handlowe świecą pustkami w środku tygodnia przed południem. Dlatego jesli ktoś ma szanse, właśnie ten czas wykorzystuje na zrobienie zakupów. Jamie Gillbert nie była pod tym względem jedyna.
Mimo setki pustych miejsc kierowca czarnego volvo zdecydował się zaparkować obok samochodu panny Gillbert.
Raymond Sanguine - bo tak właśnie nazywał się właściciel tego cuda szwedzkiej motoryzacji - wysiadł z wozu. Nie wyróżniał się niczym spośród tysięcy londyńskich biznesmanów codziennie przemierzających ulice stolicy w swoich ciemnych garbiturach

Nie zwracając najmniejszej uwagi na Jay obszedł samochód i zaczął czegos szukac w bagażniku

Raymond wyciągnął neseser, wyprostował się i z usmiechem popatrzył na Jay.
- Mi też się podoba - powiedział lekkim tonem

- Nowy nabytek, prosto że Szwecji - odparł, opierając się o samochód i splatając ręce na piesi - Wiem, że nieładnie się chwalić ale jestem z niego dumny jak z rodzonego syna - wyjaśnił  z usmiechem

- Delikatnie mówiąc - zasmiał się cicho.
Gdy kobieta odwróciła wzrok i zaczęła szukać kluczyków, dyskretnie wyjął pistolet. Nie na naboje lecz na strzałki z narkotykiem. Nacisnął spust i pocisk wielkości sporej muchy utkwił w udzie Jay.
- Na pani historię o smutnych panach w szarych garniturach? - zapytał spokojnie

Narkotyk działał szybko. Choć Jamie była przytomna zaczynała mieć problemy z widzeniem i równowagą.
- To taka legenda, straszy się nią dzieci. - wyjaśnił - Czasem zdarza się że ludzie wiedzą zbyt wiele. To jeszcze nie grzech. Ale czasem zaczynają zbyt wiele mówić... Wtedy właśnie po nich albo po ich bliskich przychodzą Smutni Panowie w Szarych Garniturach. Oczywiście nie wszystko w tej bajce jest prawdą. Jaa na przykład uważam się za człowieka bardzo wesołego.
objął ją w talii pomagając ustać względnie prosto

-Ostatnio w Platinum Łące pani chłopak sypał aż miło - mówiąc to delikatnie wepchnął ją do samochodu na siedzenie pasażera

Sanguine usiadł za kierownicą i zablokował drzwi.
- Spokojnie, zaraz zaśniesz. Wiesz, to nic osobistego, po prostu ciebie latwiej dotrwać i wiemy, że się pojawi.