Elaine nie przepadała za tymi oficjalnymi wizytami, zwykle unikała ich jak ognia, zwalając "obowiązki rodowe", jak jej matka zwykła to była nazywać za życia, na karby starszego brata lub ojca. Ale po śmierci matki i tym przykrym incydencie z Danielem i narkotykami w roli głównej, została z tym wszystkim sama. Szanowny pan Dawson nie w głowie miał podróże po Europie, a Daniel pewnie właśnie wyciągał którąś ze swoich współpracownic na drinka, a to spotkanie z pewnością skończy się nigdzie indziej, jak w jego mieszkaniu. Jednak hrabia Cain Havegraves, mimo całej swojej ekscentryczności, należał do tej grupy osób, z którymi jej rodzina wciąż utrzymywała kontakt, a perspektywę wyjazdu na kilka dni do Szkocji powitała jako chwilę oddechu od obowiązków, pracy i spisywania kolejnych raportów.
Po drodze do zwykle zajmowanego przez nią pokoju w zachodnim skrzydle zamku, zdążyła uciąć sobie krótką pogawędkę z Edgarem, lokajem hrabiego. Co prawda nie wnikała, czym to zajęty jest akurat Cain, zapewne i tak wyda się to niedługo później - Elaine zdążyła już nauczyć się, że informacja, zwłaszcza gdy interesująca, potrafi w ekstremalnie szybkim tempie trafić do bardziej lub mniej powołanych adresatów. Tymczasem pożegnała się z mężczyzną przed drzwiami komnaty, a po wejściu do środka westchnęła tylko, rzucając zdobne zaproszenie na pobliski stolik. Była na tyle zmęczona podróżą, że w pierwszej chwili nie dostrzegła obecności jeszcze jednej osoby w pomieszczeniu i najzwyczajniej w świecie opadła na kusząco miękki materac rzeźbionego łoża.

Głos dziewczyny był miły dla uszu, jednak nie spodziewająca się nikogo w pobliżu Elaine, najpierw drgnęła, bardziej zdziwiona niż przestraszona, potem podniosła się do pozycji siedzącej i obrzuciła pokojówkę uważnym, nieco jeszcze zdezorientowanym spojrzeniem.
- Dzień dobry... - odezwała się dopiero po jakiejś chwili i odwzajemniła uśmiech. Dziewczyna wyglądała młodo, może to przez dwa urocze kucyki, czy przez typowo dziewczęcą urodę. W końcu lekko pokręciła głową. - Nie, chyba nie. Chyba jeszcze nie widziałam cię w zamku... Jak się nazywasz?

- Ach...  - mruknęła tylko. Ciekawe, Havegravesowie mogli poszczycić się liczną służbą i rzadko mieli w zwyczaju zatrudniać kogoś nowego. Chyba, że akurat któraś z pokojówek zmarła. Albo zaszła w ciążę, co przecież nierzadko się zdarzało. Choć przecież ostatni raz była tutaj po śmierci głowy rodu, od tamtego czasu niektóre zasady mogły się przecież zmienić. Po chwili jednak jej uśmiech poszerzył się, Alice miała w sobie coś takiego, co mimowolnie wywoływało w człowieku uczucie sympatii. - Miło mi cię poznać, jestem Elaine. - wskazała jej wolne krzesło. - I nie przejmuj się, nic się nie stało. Właściwie to bardziej moja wina, niż twoja... Mówisz, że jesteś tu od kilku tygodni, i jak ci się tutaj podoba? - zapytała, przyglądając się drobnej blondynce. Skoro na razie nie mogła porozmawiać z samym hrabią, to być może dowie się czegoś od tej dziewczyny. W końcu między służbą plotki roznosiły się w błyskawicznym tempie.

- Tak... masz rację. - odparła, oplatając ramionami kolano, po czym oparła na nim podbródek. Zdaje się, że trafiła na jedną z niewielu przyjaznych dusz w tym miejscu. - Wokół aż unosi się ta atmosfera tajemniczości, jednak jest jedno ale. Galeria portretów członków rodziny, nocą stanąć oko w oko z wizerunkiem któregoś z przodków może przyprawić o atak serca. - roześmiała się melodyjnie.

- Nie przedstawiłam się? - uniosła brwi zaskoczona. Ech, Dawson, gdzie twoje maniery. Matka pewnie się w grobie przewraca, choć najprawdopodobniej czym innym było to spowodowane. - Wybacz moje gapiostwo, to chyba ze zmęczenia. Elaine. - wyciągnęła dłoń w jej stronę.

- Cóż, to się jeszcze okaże. Przyjeżdżając tutaj nigdy nie wiadomo, czy przyjęcie potrwa dwa, trzy dni, czy może cały tydzień. - westchnęła, odgarniając z czoła kilka nieposłusznych kosmyków. - Pewnie macie sporo pracy w związku z urodzinami hrabiego.

- Och tak, pracy nam zdecydowanie nie brakuje, chociaż mi osobiście to nie przeszkadza. Naprawdę się cieszę że mogę tutaj być. Jest tu o wiele ciekawiej niż w Londynie, nie ma tego całego zgiełku - powiedziała cicho, z nieznacznym uśmiechem na ustach.